Fenerbahçe'nin liderlik keyfi

Maç Öncesi
Fenerbahçe, geçen hafta Antalyaspor’u “gole doyurmak” varken, iki golle yetindi. İşi sıkı tutmama böyle bir sonucu doğurdu.
O maçta iki gole karşılık iki de “kayıp” vardı.
Erman Toroğlu, sarı kart görmeyi, bir an önce “Paskalya”ya gitmeye bağladı. Oysa önümüzdeki haftanın “Paskalya”yla ilgisi yoktu.
“Paskalya” ile “Noel”i karıştıran Toroğlu, sarı kartların görüldüğü dakikaları unuttu!
Sahi, sarı kartlar hangi dakikalarda görüldü?
Lugano 17., Edu 66. dakikada sarı kart gördü.
Bir sonraki maçta oynamak istemeyen bir futbolcunun, ikinci sarıdan kırmızıyı görme olasılığı her an varken, hele bu oyuncu savunmacı ise, sarı kartı oyunun sonunda değil de, bu dakikalarda görmesinin bir mantığı olabilir mi?
Olamaz?
İlle de, “bilinçli” sarı kart görme var diyecekseniz, bunu Trabzonspor maçı düşünülerek görülmüş sarı kart diye niye yorumlamazsınız?

Toroğlu, zorlama yorum yapmanın etkisiyle olacak, Maraton’un “maçın yıldızı” seçimine müdahale ederek, Lugano’yu “maçın yıldızı” seçti. Demek ki, Toroğlu, hakemlerin maç içindeki yanlışlarını düzeltmek için “hareket” etmelerini anımsatırcasına bir “müdahele”de bulunmuş oldu.

Fenerbahçe’nin duran toplardan gol kazandığı düşünülürse, Lugano ve Edu’nun eksikliğinin, hem savunmada, hem gol aramada duyacağını söyleyebiliriz. Sakatlıklarla boğuşan Fenerbahçe için, bu iki sarı kartın doğuracağı “boşluk”, kuşkusuz çok önemli.
Bu “boşluk” Fenerbahçe’yi nasıl etkileyecek?
Lugano ile Edu’nun yerini alan Yasin ile Önder bakalım “ne” yapacaklar?
Bu soruların yanıtını, ancak maç başladıktan sonra bulacağız.
Maç öncesi, bulduğumuz bir gerçek var:
Fenerbahçe’ye, “lider olma keyfi” fırsatı!

Maç Sırası

Fenerbahçe, nasıl olsa yenerim havasındaydı.
Mücadele orta saha mücadelesi biçiminde geçmeye başladı. Fenerbahçe, Mevlana ziyaretinin etkisiyle olsa gerek, bir süre gezindi sahada; kendini zorlamadı. Rakibi ve zemini yokladı. Duran toplardan yararlanamadı. Yasin ile Önder, duran toplarda, “İleri!” komutu verilmişcesine Edu ile Lugano’nun bulunması gereken yerlere koştular.
Önder, attığı golle, verilen görevi yerine getirmiş oldu.

Fenerebahçe böyle de, Konyaspor nasıldı?
Konyaspor, cılız ataklarıyla golden uzak olduğunu gösteriyordu.
Zaten son 5 maçta gol atamaması da bunun kanıtıydı.

Dakikalar tam da İstanbul’u işaret ederken Fenerbahçe’nin golü geldi.
Golün başlangıcı yine duran bir toptu.
Kalecinin yumrukladığı top, kaleye doğru yükselen Önder’in koltuk altına çarptı; ağlarla buluştu. Hakem Müftüoğlu, önce faulü işaret etti; ardından yardımcısının uyarısıyla golü verdi.

Yine Konya!..
Yine Konya’da bir Fenerbahçe maçı!...
Yine kimilerince tartışılacak bir gol!
Gol, Fenerbahçe’yi hareketlendirdi.
İlk yarının sonlarına doğru, Güiza’nın pasıyla Deivid'den Fenerbahçe'nin ikinci golü geldi.

Konyaspor, ikinci yarıya golle başladı.
Bu gol, uzaktakiler için gol değildi. Çünkü Veysel’in vurduğu top, Volkan’ın ayağından sekerek kalenin tavanındaki yırtıktan dışarı çıktı. Ağlarda topu göremeyen Volkan, doğal olarak itiraz ediyordu. Top dışarıda, ama hakem gol vermiş; Volkan, itiraz etmesin de, şaşırmasın da kim itiraz etsin/ şaşırsın?

Konyaspor’un golü, oyunu hareketlendirdi.
Fenerbahçe, “orta saha”cıları; Konyaspor, “golcü”leri sahaya sürdü.
Amaç, gol atma/ yememe üzerindeydi.
Fenerbahçe, başka gol yemediği için amacına ulaştı:
Konyaspor: 1
Fenerbahçe: 2

Maç Sonrası
Fenerbahçe, bu gece, geçici de olsa, liderlik koltuğuna oturdu.