Film gibi bir askerlik...

Askerlik görevi, her Türk Gencinin vazgeçilmez sevdasıdır.Kimi vardır çürüğe ayrılmayı beceri sayar.Kimi de çürük olduğu halde askerlik aşkıyla ''sağlam raporu'' almak için yırtınır.

Yedeksubaylık beklerken, tombaladan çıkar gibi ''kısa dönem askerlik'' çıkmıştı.Üniversitedeki yoğun çalışmaları ''110 gün '' dondurup askerliğe karar aldırmak için Mevki Hastanesini yolunu tutmuştuk.

Tüm rapor işleri iki günde bitmişti ki ''Göz polikliniğine '' takılmıştım.Renk körlüğü teşhisi için önüme getirilen bazı renk ve şekilleri doğru teşhis ediyordum.Kimini de okumam mümkün olamıyordu.

Renk harmonisi içine yerleştirilmiş koskoca ''Sürahi '' resmine :''13'' rakamı deyivermiştim. Hemen ''Komando olamaz'' ibareli kaşeyi vurmuşlardı.

Halbuki ne kadar da 13 rakamına benziyordu...Şaşırmış, kalmıştım...

''Ne yapalım ? Kaderimizde bu da varmış ''diye raporu alıp çoluk çocukla vedalaşarak askerlik yapacağım alaya gidip teslim olmuştum. Saçlarımız 3 numara, elbiselerimiz de aynı olunca yaşlı-genç birbirimize karışıvermiştik.

Komando olamamıştım; ama ne hikmetse jandarma olmuştum. Alayımızda 4 bölük, ''kısa dönem'' üniversiteliler; diğer 5 bölük de ''uzun dönem'' acemi erlerden oluşuyordu.

Uzun dönemdeki askerler, ''Kısa dönem '' bölüklerine ''Sosyete Bölüğü'' adını takmışlardı.

Gerçekten de İstanbul sosyetesinin zengin çocukları, fabrikatörler sözleşmiş gibi bizim bölüklerde yer alıyorlardı.

Serde, eğitimcilik ve tiyatroculuk olunca, insan davranışlarını gözlemlemeye başlamıştım.

Önce lokantadaki eğik-bükük çatal-kaşık takımlarına ''takmıştım''. Bazı ''Hijyenik uyanıklar '' kendi çatal-bıçaklarını hafiften bükerek kendilerince ''İşaret '' koymuşlardı.

Aynaların üzerindeki ''Kıyafetini düzelt !..'' Yazılarına da çok gülmüştüm. Orada ''Çay içmek ''çok önemli bir olaydı.

Tanıdık ''hemşehri ocakçı '' ayarlayıp, eskimiş, demliği kaptı mı üzerine ''kepimizi '' kapatıyorduk. Soğumasın ve ''Demi kaçmasın '' diye !..

Askerlik, tüm disipliniyle sürerken bir taraftan da geceleri günlük tutuyordum.

Üç kafadar arkadaşımla, bir gece alayın sinemasına gitmeye karar verdik.

Film başlayalı epey olmuştu. Neredeyse ''Ara '' olmak üzereydi. Salon, yaşları 18-20 arasında olan, acemi erlerle doluydu. Bir kenara ilişip filmi izlemeye başlamıştık.

Başrollerini İbrahim Tatlıses'le Perihan Savaş'ın oynadığı, zengin-yoksul çatışmasını anlatmaya çalışan ''Acıklı'' bir film perdedeydi...

Az sonra ''10 Dakika ''ara verilmişti ki birçok askerin ''ağlamış'' olduklarını farketmiştik.''Kepimizin altında'' aramızdaki yaş farkı hiç anlaşılmıyordu.

Yanımda oturan ve ''yaşını büyüterek'' askere geldiğini tahmin ettiğim , bir ''Çocuk asker '' dikkatimi çekmişti.

Ağlamaktan da gözleri kızarmıştı. Dikkatle baktığımı görünce, hemen dönüp sormuştu:

''-Hemşerim memleket nire ? ''

''-Ankara...'' Meşhur soru arkadan geldi...

''-İçinden mi ? ''

''-Hayır...Köylülüğünden...''

''-Hangi köy ?.. '' Arkadaş akraba çıkmaya çalışıyordu...Lafı değiştirmek için sormuştum :

''-Arkadaş ne dersin ? İbrahim, bu kızı kaçırabilecek mi? Bak, babası ağa ...Kızı vermiyor !..''

''-Valla !...Benim bildiğim İbo kızı az sonra kaçıracak !..Kızın gönlü var zaten. O şerefsizden de hesabını sorar !..''

Arkasından tekrar sorulara başlamıştı...

''-Hangi bölüktensiniz ? '' Ben ''Sosyete bölüğünden ''olduğumuzu çaktırmadan...

''-Eee...6. bölükten !..''

''-Sizin bölük çavuşunuz Haydar benim hemşehrimdir...Başın sıkışırsa beni ara...Tamam mı !..''

''-Tamam abi... Biz artık müsaade istesek... Acıklı filme dayananmam da... Hem çok yorgunuz.''

''-Yahu sen aklını peynir ekmekle mi yedin? Şimdi çekip gidilir mi? ''

''-Niye ki abi ? ''

''-Biz bu filmi 3 kez seyrettiğimiz halde gitmiyoruz.'' Eğilip kulağıma fısıldayarak..

''-Senin hiç yavuklun yok mu arkadaş ? İnsan burada ''Yavuklusunun ''özlemini gideriyor !...''

''-İyi ki aklıma getirdin...Fazla jetonun var mı ? Nişanlımı gidip bir arayayım..Valla özledim !..''

''-Bak gördün mü? Aklın başına geliverdi...Seni..seniii..Hadi al şu jetonu..Geri gel tamam mı ? ''

''-Emrin olur abi...Sağol !...''