Fotoğraf diyorum

An’a dokunmak ne güzel bişeydir biliyor musun? Yaşama dokunmak, her şeyinle hissetmek o an’ı… Müdahale etmek, değiştirmek, rengiyle oynamak. Fotoğraf çekmekten bahsediyorum. Fotoğraf benim tanığımdır yaşamıma. Makinem benim gölgem gibidir.

Çok uzun zaman olmasada fotoğraf çekiyorum. Fotoğraf çekmek tutkudur, heycandır, vazgeçilmezdir benim için. Anlatamam bazen, söyleyemem bi çok şeyi. Yaşadıklarımı, hissettiklerimi… Sevdiğimi sevmediğimi ne hissediyorsam çoğu zaman fotoğraf’la paylaşırım. Farkında olmadan işlerim kompozisyona duygularımı. Benden bir parçadır aslında her çektiğim kare. Geçmiş, gelecek…  Her şey baktığın, gördüğün ayrıntıyla şekil alır. Beni tanımlar fotoğraflarım. Her gün çıkmam fotoğraf çekmeye. Canım ne zaman isterse ki son zamanlarda popüler olunca fotoğraf çekmek, kenara koydum makineyi. Sevmiyorum öyle makinemi alıp kendimi şartlandırmaya fotoğraf çekmek için….

Ben ne zaman istersem o zaman çekmeliyim o kareyi, ruhum çok sıkılınca iyi gelir bana keşif gezileri… hem yapıyı hem tarihi hemde görsel anlamda doygunluğa ulaşıyorum diyebilirim.

Bu aralar yine düştü içime heyecanı, özlemi.