Fotoğraf yarışmaları 2

- Fotoğraf yarışmalarının fotoğrafçı için anlamı:

Bir fotoğrafçı, bir yarışmaya tanınmak ve para kazanmak için girer, diye düşünüyorum. Benim için, her 2 başlıkta da anlamı yok.

- Fotoğraf sanatı ve fotoğrafın yaygınlaştırılması, sevdirilmesi, üretimin arttırılması gibi anlamı, yararı:

Şu anda fotoğraf üretiminin azaltılması derdimiz var, çoğaltılması değil.

- Fotoğraf yarışmalarında kalite:

Teknik olarak soruluyorsa, onu zaten artık bilgisayarlar yapıyor. Konu seçiminde ise, kalite sözkonusu değildir, öznel tercih sözkonusudur. Çoğu öznel seçimin birbirine benzemesi de olağandır, beyinler aynı görsel popüler kültür sağanağı tarafından yıkanıyor.

- Dijital yarışmalar, ‘on-line’ yarışmalar:

Önce negatif yoktu, sonra cam negatif vardı, sonra selüloit negatif geldi, sonra hepsi birden gitti. Fotoğraf teknolojiye çok bağımlı bir sanat dalı. Yakında ışık-heykel ve/ya holografik fotoğraflar da olacak (plastik üzeri hologram baskı kastedilmiyor, yarımküre ışık-görüntü kastediliyor ve bunun teknolojisi çok uzun süredir var ama ürün olarak henüz sırası gelmedi). Dolayısıyla, şu andaki moment olan dijital baskının dijital veya ‘on-line’ / elektronik yarışmasının olması olağandır.

- TFSF ve onaylı yarışmaların durumu:

Bu, tümüyle kültürel bürokrasidir. Komisyonculuktur. Suyun başını tutma iktidarperverliğidir.

- Jüriler:

Sen, ben, bizim oğlan idare ediyorlar.

- Proje yarışmalarının durumu

Aslında, en mantıklı ve en verimli yarışmaların bu alanda olması gerekir ama gördüğüm kadarıyla öyle olmuyor. Gençler, ihtiyar hocalarından öğrendiklerini aynen uyguluyorlar ve o anlayışlar neredeyse bir asırlık durumda.

- Yarışmaların sömürümsel yanları

Sömürüden çok ticari kar demek doğru olur. O paraları verenler gönülleriyle verdikten sonra, bize karışmak düşmez.

- Fotograf dernekleri ve bu derneklerin dışında faliyet gösteren dernek, vakıf ve belediyelerin düzenlediği yarışmaların düzeyi ve fotograf dünyasına getirileri / götürüleri:

Bahsettiğim kültürel bürokrasi gerçeği burada da aynen geçerli. Bunun dışarıda da aynı yürüdüğünü gözlüyorum. Birileri suyun başını tutmuş, geçenden 1, geçmeyenden 2 akçe alıyor.

- Belediyelerin ve özel şirketlerin yarışmalarına bakış, nasıl karşılandığı:

Onlar bu işi imaj için yapıyorlar. Halkla ilişkiler açısından olumsuz sonuç verdiğini söyleyemem, çünkü fotoğraf sergisi izleyicileri fotoğraf hakkında hiçbirşey bilmeyen kişiler. Ne verirsen, onu alırlar, alıyorlar da zaten.

- Yarışma fotoğrafçılığı kavramı:

1983’ten itibaren dalga dalga gelen liberalizm dönemlerinde, fotoğrafçılıkta önce reklam fotoğrafçılığı para kazandı, ödüller sonradan büyüdü. İnsanlar, modadan çok, paranın peşinden koşuyor. Yineleyeyim: Veren verdikten sonra, kimse karışamaz. Onlarca yeteneğin kenarda köşede silinmesine kimse aldırmıyor. Onların yapabileceği tek şey 25 yıl dişini sıkmak ki bu çok zor.

- Uluslararası yarışmalar ve Türk fotoğrafçıları:

Dünya’nın bizden daha iyi olduğunu hiç düşünmüyorum. Tarihsel bilinçsizlik sanatçı aymazlığı konularında, örnek verirsek Fotoritim’deki yabancılar, bizim Türkler kadar aymaz. Al birini, vur ötekine. Sonuç yok.