Fred Kankası Astım ile...

Fred’le hayattan sizlere bahsetmiştim dün sizlere. “Fredle çekişip duruyoruz yıllardır. Beni itekleyip durur, sık sık düşürür de. Ama çok vefalıdır, beni hiç yalnız bırakmadı. Ondan nefret de etsem hep benleydi. Hala alışmaya çalışıyorum kendisine. FRED benimle tek başına yaşamaktan sıkılmış, yanına arkadaş dolarak ASTIM ı seçmiş. Üstüne üstelik zatürre geçirmekteyken öğreniyorum bunu.” da demiştim.

Fred, bu kızın bünyesine daha nasıl zarar verebilirim diye düşündü de düşündü. Tek başıma yetmem deyip, kankası Astım’ı çağırmış. Birlikten güç doğar ya, akıllarınca beni daha iyi süründürecekler. Özgürlüğümü elimden aldılar mesela, evde tek başıma bırakılamıyorum katiyen, gözetim altındayım sürekli. Bir sürü ilaç kullanıyorum, ilaçlarla zamanım gidiyor çokça. Her gece uykum bölünüyor ilaç uygulaması için. (Neyse ki vu ilaç çilesi azaldı 1 yıl sonra.) En çok ses kısıklığından mustaribim, dediklerim hiç anlaşılmaz oldu. Zaten çok kısıtlı olan sosyal hayatım sıfırlandı. Kalabalık ortamlara giremiyorum maskesiz, piknik alanlarına gidemiyorum ailemle. En ufak kokudan tıkanıp öksürüklere boğuluyorum, peş peşe öksürmeye başladığımda, atak mı geliyor diyerek panik halindeyiz her seferinde. Gönlümce sinirlenip, doya doya ağlayamıyorum bile astım krizine girerim diye.

Hastalıklarla SAKLAMBAÇ oynuyoruz ya, hep de beni buluyorlar evvela, SOBELENİYORUM. İyi saklanamıyorum galiba. FA'nın sevdiğim güzel tarafı öldürmeyip, süründürmesi diyorum. Şimdilik YIKILMADIM. kah yatakta kah sandalyedeyim. Şükür halime yatağa yarı bağımlı haldeyim.

Fred ile hayat el ele verip, şükrüm ve imanım dışında çok şeyi, yaşama sevincimi, azmimi, inancımı, sabrımı, tutkumu, huzurumu, hayallerimi ve en kötüsü de umutlarımı, kaybettirdiler bana. Fred’in yaptıkları yetmezmiş gibi, bir de Astım’dan çekmeye başladım, o da beter bir illet. Derdim çoktur hangisine yanayım misali oldum yani. Beterin her zaman daha beteri olduğu için, gene de aldığım her nefes için binlerce şükür Rabbime.

Aşk, bana çok lüks geliyor bu haldeyken. Benim aşka ne zamanım, ne enerjim ne de isteğim var. Beni bu hale koyan, en başta Fred utansın deyip aşkı erteledim FAsızlığa. Yalnızlıktan bunalmıyorum hiç, asalak dostum, beni terk etmeyen kadim sevgilim Fred var nasıl olsa…