Galatasaraylı kadar Fenerbahçeliydim.

Sevdalısı olduğum takımın bazı taraftarları havaalanında Chelsea’yi ellerinde bayraklar ve İngilizce türkülerle karşılayınca, gerilere gittim. Benzeri daha önce Türkiye’de yaşanmış mıydı diye düşündüm. Anımsayamadım!

Görüntüleri izlerken garip oldum.

Şaşırdım!

Sonra hepsinin yerini üzüntü aldı.

Futbol bu mu?

Taraftarlık bu mu?

Okuryazar takımı konusu geçtiğinde üzerine basa basa şöyle der “ Futbol toplumu uyutmak için kullanılıyor”

Uyumak bireylerin kendi tercihi ise, şimdiye kadar uyanık olmanın bir faydasını görmemişlerse nasıl olacak?

İnsanların takım tutması, tuttuğu takımı takip etmesi öyle ya da böyle sporla ilgilenmesi kötü mü?

Günlük yaşantımızda büyük sevinçler yaşayan insanlar değiliz biz.

Maddi durumumuz, kazancımız, yaşantımız ortada.

Çoğumuzun hayatı iş ve ev arasında mekik dokumakla geçiyor.

Bazılarımızın tek sosyalliği futbol!

Hal böyle iken; Bu gece Fenerbahçe’nin Chelsea’yi devirmesi; taraftarı olmasak bile bizleri heyecanlandırmasın mı?

Kanımızdaki adrenalin yükselmesin mi?

Bir Brezilyalı Fenerbahçe adına gol attığı zaman, ellerimiz havada televizyona doğru koşmayalım mı?

Tamam, hiç birini yapmayacağız, ellerimizin titremesine, kalbimizin göğsümüzden fırlayacak gibi olmasına, gözlerimizin sulanmasına nasıl engel olacağız peki?

***

Mizah kategorisinin altına Futbol yazısı yazdım.. Doğru mu, yanlış mı bilmem!