Gardiyan

Bilmem hangi gönül hapsetti

Beni, her bir hücresine?

Gardiyan başımda,

Çok yaşlandı, üzülmekteyim ahvaline.

Ne de hürmetkâr hâlbuki.

Yalnız kalmak istemiyor besbelli

Varınca çelikten kapının yanına,

Gitme ne olur, bırakma beni bir başıma

Diyor, dolu dolu mahzun bakan gözleri.

Açılsın kilitlenmiş kapılar,

Uçsun hür ve özgür ruhlar,

Uçsuz bucaksız fezada

Bugün ile yarında.

Sen üzülme gardiyan, merak etme,

Bırakmam seni bir başına.

Ne vakit bıkarsın benden, istemezsin şuracıkta,

Kanatlanırım o an

Sessizce penceremden.

İyi bak hücreme, bakarsın

Gelirim yeniden.

Şair Yazar Kemal Alkan