Garibandır BABALAR !!!

  Garibandır BABALAR !!!   

Babalar en kutsal varlıklar olan Annelerin

gölgesinde kalan gizli kahramanlardır!

Evin en öksüzü babalardır, en yalnız, en kimsesizi,,

dayanacağı kimsesi pek yoktur.

Çünkü o hep güçlü olmak zorundadır. O zayıf olamaz

Çünkü o kahramandır, o güçsüz olamaz

Çünkü o kahramandır, o ağlayamaz

Çünkü o kahramandır, öyle kalmak zorundadır.

Hayatını ailesine adasa da, ne eşine ne de çocuklarına

yaranabilir tam anlamıyla.

Aile içi yetmez gibi, hep annelik yüceltilir onun yanına

ayıp olmasın diye babalık da eklenir.

Anneler gününün bütün ihtişamına, şatafatına,

her yerde vurgulanması ve insanları harekete geçirmesine rağmen,

babalar günü unutulur, ya da  öylesine geçiştirilir.

Evin dış kapı mandalı gibidir çoğu zaman babalar.

Evin en yalnızıdır. Bu yüzden aile haberlen en son babalar duyar.

Ya saklanır, ya yalan söylenir ya da paylaşma gereği duyulmaz.

Bunda elbet hoşgörüsü az babanın da suçu ve katkısı vardır ama

yine de ne yapsa yaranamaz, yakınlaşamaz.

Belki çocuklarıyla yakınlaşmak ister ama malum ataerkil kurallar,

toplum baskısı, utanç duygusu buna engel olur,

ne sevdiğini gösterebilir ne de sevilmek istediğini...

Babanın aile de en sevdiği birey eşidir.

Eşinin ise en sevdiği çocuklarıdır, kendisi değil. .

Baba en çok anneyi sever, anne en çok yavrusunu sever, .

Bu böyle devam eder durur, hayatın kanunu gereği.

Bir yeri acıyan çocuğun hiç babam dediğini duydunuz mu?

Babası yanındayken bile anam der.

İyi bir işi olması gerekir, zengin olması gerekir.

Anne ya da çocuklar işsiz olabilir,

kimse bunu çok görmez onlara. Ama baba işsiz olamaz.

Düşünün erkek çalışır kadın ev hanımı ise sorun yok

ama tersi durumda erkekten bile sayılmaz.

Evin geçimini karşılamak zorundadır,

hem de şartlar ne olursa olsun.

Dışarıda onca karşılaştığı kötülük ve güçlüklerle uğraşırken, ,

evde eşinin kaprislerini çekmek, çocukların

sorunlarıyla uğraşmak zorunda kalır.

Belki ağlamak ister onların yanında, onlarla... Yapamaz!

Kızının ilk aşkı kendisi olsa da, büyüyünce kızı artık aldatır

babasını ve başka gençlere kayar gönlü.

Babasına bin bir naz yapan o kız ise sevgilisinin,

eşinin her dediğini yapar.

Evde yıllarca babası ile çatışan, özgürlüklerini elde etmeye çalışan,

oğlu ise eşinin yanında muma döner.

En acısı ise yıllarca gözünden bile koruduğu o güzeller güzeli kızını,

gözbebeğini gelir adamın biri alır elinden, gider.

Değil birinin ona dokunması yan gözle bile bakmasına

dayanamayan baba, teslim eder bir başkasına elleriyle.

Üstelik bir de düğün dernek yapmak zorundadır,

oynamak zorunda kalır sanki eğlenirmiş gibi..

Ona bağımlı iken onlar, bir anda bağımsızlıklarını ilan etmeye başlarlar,

küçük bir hayal kırıklığıyla karşılar, yapacak bir şey yoktur.

Bizim gibi toplumlarda, erkek evladından çok kızına değer veren,

her şeye rağmen onun için her şeyini feda eden

babaların önünde sevgiyle eğiliyorum.

Sizler büyük insanlarsınızBunca zorluğuna rağmen

Baba olabilmiş tüm özel insanlara ithaftır.

ozcanvural33@hotmail.com