Garip bir helallik isteme öyküsü

Gazeteyi okurken bir haber fotoğrafı takılyor gözüme; tekerlekli sandalyeye bağımlı bir vatandaş ile lüks takım elbiseli biri konuşuyorlar, bir kaç fotoğraf geçiyorum; takım elbiseli adam tekerlekli sandalyede oturan vatandaşın önünde nerdeyse diz çokmüş yine bir şeyler anlatıyor.

Merak edip haberin ayıntılarını okumaya başlıyorum. Efendim, tekerlekli sandalyede ki engelli vatandaşımızın işine son verilmiş ve onun yerine takım elbiseli vatandaş alınmış ve takım elbiseli vatandaş, engelli vatandaştan helallik istiyor. Bir an duruyorum, iki vatandaşın görüntülerine bakıyorum dikkatle; engelli vatandaşın çaresizliği her halinden bellli olurken, takım elbiseli vatandaşın görünüşü daha çok bir zengin havasına sahip.

Gazateyi farkında olmadan avuçlarımın için de sıktığımı fark ediyorum; helallik kelimesinin karşılığını bulmaya çalışıyorum. Bu kelimenin bu olayın hiç bir aşamasında yerinin olamayacağını düşünüyorum. Bu iş için engelli vatandaşı çıkaranlar, onun yerine belli ki dayısı olan birini getirenler, engelli vatandaştan helallik isteme hakkına sahip değildirler.

Şimdi bazı okuyucularım; "kim bunlar, neden isim vermediniz?" diye soracaklardır. İsim önemli mi sevgili okuyucularım; Ahmet, mehmet, Ali, Veli biziz işte, bizim toplumumuzdan birileri; başkasının çaresizliğini görmeyen, emeğine saygı duymayan, hep konumlarını, güçlerini ortaya koyarak zeytinyağı misali suyun üstüne çıkan toplumumuzdan birileri.

Son olarak bir şey diyeyim mi? Engelli vatandaş hakkını helal etse bile, işe yarar mı bilmiyorum fakat bu haksızlık karşısında bir dünya insanı olarak ben hakkımı helal etmiyorum. Saygılarımla...

Resim: www.engelsizbilgi.com/engelli-resimleri-t-316...