Gece gündüz sen

Pembe düşlerden vazgeçtim
ıslak sokaklarda yalın ayak yürürken
Nasırlaşmıştı ayaklarım, acıyı hissetmedim
Elimi yüreğime götürdüm
Kabuk bağlamıştı yüreğim.
Sonra gözlerime dokundum
saatlerce ağlamış gibi şişti.

Usul usul işlerken damarlarımdan, bedenime
Sahip olmaya çalışırken yüreğime
Bilemezdim pembe düşlerimden vazgeçireceğini
Gün gün anlamaya başladım hasret nedir
Anladım aramızda ki mesafe nedir ne değildir

Meraklı gözleri umursamadan yürüdüm.
Yalın ayak, acılı yürek, ekşi bir surat
Şehrin en işlek caddesindeyim
Oturdum yere, umutlarım kucağımda
Can vermiş bebek misali
Bir bir fırlattım meraklı bakışların üstüne

Al bana yar olmayan, yar
Yüreğimi donduran, hayal
Al sabırla beklediğim, gelecek
Al bunlar da hayalini düşlediğim, evlatlar…

Alıştım ağlayarak kabuslardan uyanmaya
Yaşam elimden seni almış olsa da
Benliğimi almasına izin vermeyeceğim
Gün geçtikçe içime işleyen hüzün
Rüyalarımı katletse de izin vermeyeceğim