Gece sayıklamaları

Kendime geldiğimde anımsadığım tek şey; yüreğimi tutuşturacak kadar acı verdi.

 

Ah sen,

senden  beş yıl sonra, seninle aynı hastalıktan aynı hastanede son nefesimi verecek olsam da... Senin dizlerine kapanıp ağlamayı unuttum...

 

Senin hasta yatağının kenarına korkakca ilişip elimi alev alev yanan alnına koyduğumu hissettin mi?

 

 Hemşire üzerime eğilmiş sessizce ateşimi kontrol ediyor, ağzımda bir asit tadı.  Hemşire gittikten sonra başımı yastığa bıraktım. Sağa döndüm, sola döndüm, uyuyamadım. Doğruldum. Artık  bir hikayeden bir hikayeye atlamak istemiyorum. Senin hikayene geçtiğimde aklım Pülümür'de  harlı bir sobaya kayıyor. Kına kokulu kadın bakışlarından sızıp, nasıra dönmüş  çatlaklarında bir okul çocuğunun taze kederinde nefes alıyorum. İbrahim'in hikayesine geçtiğimde ise  aklım sende kalıyor.

 

"Ah, artık ırmaklar birleşse" diyorum. Daha ne kadar çok hikaye ne kadar çok anlatıcı gerek bana bu iki ırmağı birleştirebileyim.

 

 

Yaslandığım yerde sızmışım.

 

Havalimanına doğru yol alıyoruz, suskunuz. Sen evine gideceksin. Benim ördüğüm ve senin sevmediğini sandığım ama hep üstünde olan  hırkanı çekiştirip durmuş  "kalma burda" demiştin.

 

Tekrar buluşmak üzere ayrıldık. Oysa aynı yol üzerindeydik, ben rotayı  yüreğimde çoktan çizmiştim. Güzergahı en baştan doğru belirlemiştim. Gözüm de gönlümde sende kaldı benim.

 

Son kez geçiyorum hikayelerimden, rüzgar uğulduyor, kartal yuvaları sesizliği dinliyor. Sonra dağlar giriyor araya, yıldız kümeleri devriliyor. Uzaklaşıyoruz.

 

"Anne" diyorum.

" Efendim"

 

İçimde akan  ırmaklar kadar, dışında aktığım ırmak da beni sarıp sarmalıyor. Anlatmak ihtiyacı hissediyorum, ama zamanı gelmemiş olmalı ki...

"Hiç" diyorum.

"Hiç" olmadığını pekala biliyorsun. Her şeyi seziyorsun. İçimi hüzün sarıyor.

 

Bir ateşgah bahçesinde havuza yüzümü bırakmıştım,  bu bahçede benden bir avuç kül kalsın, ne olur. Ben bulacağımı buldum, sen bulmuş muydun?  Buldunsa benim bulduğuma yakın mıydı?

 

 Yüreğimden dökülen terekeye bakıyorum; Şunlar  saçların, bunlar sözcüklerimiz, en geride kalan ise hiç dinlemediğin çocukluğum.

 

İki ayrı savaşı bitirdik...

 

 

Kedisevenkuş/Adana