Gece ve gökyüzü

Gidiyorum bu şehirden

Ayaklarım geri, geri

Tekerler almış başını

Dönüyor.. dönüyor..

S. AKSU




Gecenin bu sessizliği üzüyor beni.. ne kadar yalnız diyorum karanlıklara ve boş sokağa bakarak. Ne kadar yalnız ne kadar... tıpkı yapayalnız bir insan gibi..

Çocukluktan beri karanlıklardan çok korkarım.. her kötülüğün fenalığın karanlıkların içinden çıktığını zannederim.

Karanlığın içinden yükselip gelen köpek sesleri güven verir bana her zaman. Sürekli havlayan köpek seslerinde uyumayı çok severim.. kendimi öyle güvende hissederim.

Bu gece, karanlığı seviyorum.. balkonuma büyükçe bir saksıya diktiğim hercai menekşelerin ve beyaz gülümün kokusu geliyor burnuma hafifçe esen rüzgarla birlikte.

Eğilip ta içime kadar çekiyorum hercai menekşemin ve gülümün kokusunu..

‘’ahh çok tatlısınız siiz’’ diyorum hafifçe. Çiçekler bile anlarmış sevildiğini biliyor musunuz.

Sevildikçe, bakıldıkça daha güzel ve daha çok çiçek açarlarmış..

Başımı gökyüzüne kaldırıp bakıyorum sonra... belki birkaç tane belli belirsiz. Ama kuzey yıldızı hep aynı yerinde.. bütün göz kamaştırıcı parlaklığı ile işte orada.

Oysa memleketimde çakır yıldız olurdu gökyüzü..

Milyonlarca hatta milyarlarca yıldız olurdu..

Samanyolunu, küçük ayı'yı, büyük ayı'yı gösterirdik büyük bir sevinçle birbirimize. Yıldızlar seçerdik kendimize, Ve, dokuz tane yıldız sayıp dilekler tutardık ve gerçekleşmesini beklerdik bir süre.. gerçekleşir miydi hatırlamıyorum.

Artık çakır yıldız olmuyor gökyüzü eskisi gibi. İnsanlar ve ışıklar çoğaldıkça gökyüzündeki yıldızları göremez oldum.

Geceye ve bu şehre söylüyorum gökyüzüne bakarak..’’ bak artık bu şehirden gidiyorum’’.

Senin gökyüzünde hiç yıldız yok.. ve hiç köpek sesleri duymuyorum. . Gitme zamanı geldi sanırım artık toparlanmak gerek. Tekerlekler dönmeye başladı ağır ağır sesler çıkartarak.. bu ses bana hüzün veriyor her nedense.

Hani gitmeyi çok istiyordum?

Oysa..

Gidilen yer benim memleketimin toprağı olmadıktan sonra , ne farkı var ki bulunduğum şehrin başka bir şehirden? diye düşünüyorum kendi kendime.

Gurbet, gurbettir.. 

Tekerlekler bizim için dönmeye başladı yavaş yavaş.. ağır ağır.. henüz nereye gideceğini bile bilmeden..




resim: Vangoogh