Gece

Gecenin en derininde bir kadın. Sıkı sıkı sarılmış yorganına. Korku bütün bedenini sarmış, kapı kliometrelerce uzakta sanki gidemiyor. Bağırmak yasak, bütün ev yabancı, yanında yatan yabancı, yan odadakiler yabancı. Etrafda birileri var. Gelmesinden korktuğu bişeyler var. Yatak gıcırtıları bozuyor gecenin ürkütücü siyahını. Sağından soluna dönen insanların, var olan yaşamın habercisi aslında her biri. Korku her saniye büyüyor, elleri bağımsız kendinden titriyor, gözleri etrafı tararken hızlı hızlı kalbi ritim tutuyor ürkütücü atmosfere. Beyni durmaksızın senaryolar üretiyor, gelenler gidenler, gelmesinden korkulanlar dört dönüyor içerde. Gün ağarmadan bitmeyecek bu film biliyor. Sokaklardan çığlık sesleri yükseliyor, insanların canı acıyor. köpekler uluyor uzaklarda kadınlar ağlıyor bir yerlerde. Sanki bütün kötülükler elele kol geziyor etrafta. Elleri acıyor kadının, bilekleri ağrıyor, ağzı kuruyor, gözleri bu küçük odanın duvarları arasında gidip gelmekten heder olmuş. Göz kapakları uykuya teslim olmak isterken, karanlık tutmuş bileklerinden hapsedercesine. Gece bitmiyor, lambalar yanmıyor, çığlıklar durmuyor, korkularına yetişememekten yorgun düşmüş kadın. 

Güneş doğmak üzereyken şehrin puslu siyahına, kötülüklerin, kötülerin ve korkuların üzerine ışıklar örtülüyor. Çığlıklar kesiliyor, köpekler susuyor, insanoğlu uyanıyor, Ağlayan kadınlar uykuya dalıyor, Kadının gözleri güneşe teslim. Tatlı bi sessizlik var şimdi bi kaç saat önce cehennemi andıran odada. Yan yatakdaki tanıdık artık. Ev tanıdık, yan odadakiler tanıdık, bu huzur bilindik. Güneş umudu ve şeffaflığı getiriyor şehre.