Geçer bir ömür

Ömür geçer, yıllar geçer ömründen. Hani derler ya "Ömürden geçer". Geçer zaman geçmesine, ama geçmez senden bir seyler. Ya geçmez ya da vazgeçmez. Huyundur bu bazen, bazen bir eşyan, bazense bir aşk yarım kalan... Ya kalmışsındır bırakılan yerde, ya da bırakmışsındır bir yerlerde. Sonrası mı? Giden gider; kalanlar yağar yüreğine. 

 

Sevdiği sevildiği yere aittir insan. Zamanin geçmesine aldırmadan. Kendi çerçevesinde kendi resminde, boyar tuvalini kurallari olmadan. Ömrünce ve gönlünce yaşarsa ayrılmadan bu dünyadan, en güzeli olur elinde avucunda kalan.

 

Soluk soluğa geçen bir yaşam mücadelesi. İyi-kötü, doğru-yanlış bir şekilde alırsın nefesini. Düşünmeden soluğu bırakacağın yeri, öylece kurgularsın geleceğini. Unutarak geçmişini ve şimdiyi... Değişmeden değiştirmeden bir şeyleri, çıkarmadan doya doya şu nefesinin keyfini, harcarsın bir anda gönül servetini...

 

Hayat ona bakışından ve yönlerinden ibarettir belki. Bir bakarsın sağındasın, bir bakarsın solunda; belki sonundasın ama yine yolundasın neyse ki...