Geçici Sevdalar

Gelen var gibi. Hiç bitmeyecek yollarda, gün gelip tükenecek ömürler hep buluşuyorlar gözümün önünde. Kah beraber devam ediyor, kah kendileri yeni bir suret edinerek ilerliyorlar. Tüm bu geçici kalabalıkta bankımda oturmuş gözlemliyorum her birini. Aşkları, sevgiyi ve dostlukları izliyorum. Beraber oturup, gülümsüyorum. Yanlarında değilim aslında, onlar öyle sanıyorlar. Uzaklaşalı ise çok olmuş.

Bir el konuyor omzuma. Tam da beklenildiği gibi, insanlar hiç durmadan tanımaya, bilinçli veya zoraki ayrılığa şartlanmışlar. Dostluğu seçemiyorum artık, irdelemiyorum. Entresan geliyor zihnime çevremde dönenler. Hiç ölmeyecek gibi yan yana duran, hiç doğmamış gibi sevemeyenler. Samimiyet maskesi ardında, aslında hissetmekten uzak olduğumuz duygularımızı haykırıyoruz. İçimize değil ama, biri çağrıyı duysun der gibiyiz. Kendimizden metrelerce uzakta yaşıyor, ama yeri geliyor bir başkasından milim uzaklaşamıyoruz. Tek başımıza kalmaktan korkup, solacak her çiçeğe tutunuyoruz. Bazen de solduruyoruz.

Geçici sevgilerde yapayalnız kalmışız.