Geçmiş bayramınız kutlu olsun(!)...

Çocukluğumu özlüyorum, bayramları ve bayramlıklarımı da... Günler öncesinden bayram hazırlıkları ve sabırsızlıkla beklenen bayram günü... Hele bayram sabahı yok mu, o heyecan bir bambaşkaydı! Sahura kalkmak bir heyecan cocukluğumuzda, öğlene dek zar zor dayanıp sonra bozmak orucu başka bir heyecan...

İftarda atılan top ve kulakları zorlayan sesi... Hepsi bir başka anlamlı, başka güzeldi. Yurdumuzun çok büyük bir kısmında aynı geleneklerin olduğunu sanıyorum o yıllardI. Oruç tutsun tutmasın teravihe koşan mahalle çocukları; namazda tutamayıp fıfkır fıkır gülüşen küçük çocuklar...

Nihayet bayram arafesi ve sabahı... Akşamdan giyip giyip çıkardığımız bayramlıklarımız... Ev ev gezip el öpmeler, torbalara koyduğumuz toplama şekerler.. hepsi bitti şimdilerde. "Nerde o eski bayramlar nerde" sitemkar cümlesi biz yaştaki herkesin dilinde sanırım.

Şimdiki bayramlar peki? Bir çok yönüyle aynı eskisiyle belki. Yine şeker var , belki daha kalite ve çeşitlenerek... Büyük küçük ayrımı yapmadan gezdiğimiz dost akraba, komşu evleri yok şimdilerde. Birkaç yakınımızı ziyaret edince gün bitiyor. O da sönük bir heyecan ile yaptığımız zoraki kutlamalardan ibaret.

Her güzel gelenek, haslet gibi bayramlar da eriyor yavaş yavaş... Benim asıl dikkatlerinize sunmak istediğim bir nokta vardı. Bayram gelir gider, 3 gün 4 gün; Hemen herkesin altında araba ve bir çoğumuz aynı iş yerini yıllardır paylaşmakta olan mesai arkadaşlarının birbirine söyledikleri :" Geçmiş bayramın kutlu olsun"

Sizcede komik düş müyor mu? Madem geçmiş, ne diye kutluyorsun?! Aynı şehirdeyiz ve birbirimizi evinde ziyaret decek imkanımız da var; O zaman bayramı bayram gibi kutlamamız gerekmez mi?

Hadi bu bayramda şu komikliği, garabeti kaldıralım ve bayramı , ruhuna uygun, bayram havasında , bayram gibi kutlayalım.

Her gününüz bayram neşesi ve güzelliğinde olsun, nice bayramlara erişmek dileğiyle...