Geçmişe yolculuk

Anneannemi hatırladım dün yine. Ben kendimi bildim bileli anneannem hep hasta idi.

Yatalak değildi ama rahatsızlığından dolayı hep yatardı. Annem hergün yemek yapıp anneannemlere gider, evlerinin işini yapar biraz oturur gelirdi.
Biz beş kız kardeştik. Annem bize evimizde iş bölümü yapardı; biriniz toz,
biriniz bulaşık, biriniz süpürge işi yapacaksınız gibi. Bizlerde annem gelene kadar üzerimize düşen görevleri yapardık.

Annem geldiğinde hepimiz sorardık ''anne yaptığımız işi beğendin mi? Güzel olmuş mu?'' diye.
Çünkü daha henüz en küçüğümüz 6, en büyüğümüz 14 yaşlarında idik.
Annem hep bir bahane bulurdu işlerimize. Tabii bizlerde biraz kızgınlığın yanında, için içinde üzülürdük.
Ertesi gün; işimizin daha iyisini yapmaya çalışırdık ama annem yine aynı tabii.
O zaman; anneme kızardık ama şimdi iyi ki öyle davranmış diyorum. Küçük yaşlarda evlendik hepimiz.
Ev işi , ev düzeninde hiç zorlanmadık, tertemiz insanlar olduk.

...
Sevgili rahmetli babam geldi aklıma; darda kalan insanlar gelirdi. Hamdi abi hiç param yok.
Babamda cebinde ne varsa yarısını isteyen kişilere verirdi. Arabası vardı babamın o zamanlar murat 131.
Okul çıkışlarında evimize giderken hep arabamızı başkaları sürerken görürdüm.
içimden geçirirdim; babamı ne zaman görücem sürerken arabasını diye..:)
O dönemler yine tabii için için kızar, üzülürdümde.
.....
Hiç unutmuyorum; 14 yaşlarındayım çok samimi olduğum sınıf arkadaşım vardı, okula gitme saatimiz geliyordu ve arkadaşımın evindeyiz, okula gitmek için hazırlandık. O an babası arkadaşıma cebinden çıkardı harçlık verdi.
Durumlarıda iyidir. Sonra okulumuza doğru yola çıktık ve ben içimden aynen şöyle geçirdim.

Dedim ki; kendi kendime: Benim babam olsa bana harçlık verirken arkadaşım yanımda ise mutlaka onada verirdi, veremeyecek durumda olursa da beni kenara çağırır farkettirmeden bana verirdi dedim.
Şimdi anlıyorum ki cömertliği bizler babamızdan kapmışız.
....
Annem sevgili annem, babamın verdiği üçbeş kuruşla hep çeyizimizi hazırlamaya çalışırdı,
cimri değildi ama nerede nasıl harcama yapılır iyi bilirdi.
Şimdi düşünüyorum da demek ki tutarlı olmayı, doğru harcama yapmaları annemizden kapmışız.
....
Rahmetlik babam ve annem dünya harikası insanlardır.

Sıkıntısı, üzüntüsü, derdi olan pek çok kişi anneme gelip hep anlatırlardı, annem sıkılsada bazen hiç belli etmezdi
çünkü oda bir insandı, bir noktaya kadar dayanabiliyordu bazen. Buna rağmen
çok güzel dinler, elinden geldiğince moral kaynağı olmaya çalışır, yardım edilicek durumlarda maddi, manevi
hiç esirgemez hemen koşardı.
Demek ki insanlara değer vermeyi, saygıyı annemden öğrendik.

.....
Anne ve baba tarafım maddi olarak durumları bayağı iyi düzeyde aileye sahiptiler.
Ancak babamın bir huyu vardı. Hayatını yaşamayı seven biriydi, kendi ailesinden ve annemin ailesinden gelen tüm mirasları yedi yedi, yedirdi.
Evlatlarının gelceklerini düşünmeden, garantiye almadan savurdu da savurdu.
Öldüğü zaman anneme bir evi, çok şükür ki dışardan ödediği emekli maaşı kaldı.Pekçok kişiye verdiği, tabii borç verdiklerihiçbiri ödeme yapmadılar.
Bu olumsuz davranışından babamın bizlerde evlatlar olarak etkimizi aldık, herşeye sıfırdan başladık.

Geleceğimizi düşünerek hareket ettik, evlatlarımızı kimseye muhtaç etmeyecek
zemin hazırlayarak çabaladık ve hala da çabalıyoruz.
Babamın bu davranışından bize; olumsuzluğa karşılık olumlu davranış kaldı.
Yeter ki hayattan ders almasını bilelim.