Geldim

Uzunca bir süre küstüm. Bloğa küstüm sanıyordum, insan kendine küsünce mutlaka bir suçlu arıyormuş farkettim. 

Kendime gelmek üzereyim...daha yeni. İyileşmek için yataktan çıkmak gerekiyormuş oysa. Ama hala cesaretsiz yatağın kenarına oturmuş, aklımdan geçen hikayeleri paylaşmak ya da paylaşmamak savaşı veriyorum. Yokluğumda bile yalnız bırakmamışsınız yazılarımı... 

Ve kız kardeşim bırakmadı yakamı "dön bloğa bak çok şey değişecek" 

Özlüyorum yazmayı, küskünlüğümden midir bilmem, kalem tutmuyor elim... 

Benliğimi yerle bir eden duygularım... 

Hayallerim...Umutlarım...Küskünlüğüm...Gülümsemelerim... 

Varlığıma eşlik eden duygularım; 

Ben geldim, siz neredesiniz? 

"Korkuyorum hayatımın alt üst olmasından" dedim. 

"Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmacağını"dedi...