Gelecek kaygısı

Son günlerde insanlardan hep güzel bir davranış beklentisi içinde oldum. Ben öyle miyim deseniz, galiba değilim.

Bazı küçük şeylerden mutlu olmaya çalışsam da içimdeki şeytan rahat bırakmıyor beni. Hep olumsuzu gösteriyor. Ne kadar mantıklı bir kara yüzü var insanın. Ancak günlük yaşamda bir türlü kullanamadığı bir mantık.

Kendimi bugün çeşitli nedenlerden dolayı sıkılmış hissettim. Önce işten dönerken, bir çınnnnnnnnn sesinden rahatsız oldum. Anlamadım nereden geldiğini. Sanırım birinin kulak cihazından gelmiş olabilir dedim. Sonra şükrettim kulak cihazım olmadığı için.

Sonra 2 gün sonra yuvaya son kez gidecek olan oğlumu, işim oldukça nereye bırakacağımı düşünüp sıkıldım. Kokusu burnuma gelince vazgeçtim.

Sonra yarınki duruşma aklıma geldi de gerildim. Yarın davayı kaybetme ihtimalimi düşündüm. Canım yine kaçmak istedi buralardan.

Bunun gibi bir araba saman.

Son günlerde, hayata bir yeniden başlama isteği.

An an değişen ama genellikle var olan bir iş değiştirme isteği.

Hayatı garantiye alma konusunda kaderle bir sözleşme imzalama isteği.

Bir dosyada duruşma 4 0cak 2014 tarihine ertelendi.  Komedi! O tarihte ölmezsek göreceğiz inşallah.

Yaşamımız bir belirsizlikler yumağı.

Kavgamız sanırım somut sonuçları pek görememek.

Uzayıp giden bir belirsizlikler silsilesi.

Hayatımız hep dört dörtlüktü de şimdi yadırgar mı olduk deseniz. Hayır?

Yani prenses değiliz ki bezelye taneleri batsın?

Sorun şu ki sanırım artık bezelye tanelerini çıkarmaktan bıktık.

Daha doğrusu büyüklerimiz hayatı bize yanlış öğretmişlerdi. Geleceği hep bir avuntu, bir hedef olarak gösterdiler. Böylece o an için sesimiz kesildi.  Her birimiz kendi hayatlarımızda büyüklerimizi de üzmemek için onlara söylemeden debelenip duruyoruz.

Şimdi ise gelecek belki de gelemeyecek.

Kaç yaşında emekli olacağız?

Devlet okulları iyi midir? Çocuğumuzu özel okula göndersek ömür boyu kölelik sistemine adapte olabilir miyiz?

Çocuklarımız üniversite sınavını kazanabilecek mi?

Kanaviçe işlemeye ve kitap okumaya zaman ayırabilecek miyim?

Hedef edinmeli miyiz hedef?

Galiba hedefimiz  sadece mutluluk olmalı.

En güzeli ruhumuzu ara sıra duraklara almak.

Dinlenmek,  dinlenmek..

Çünkü ruhlarımız çok yoruldu. Kah geçmişte, kah gelecekte..

Bir de mutluluğun formülünü bulan varsa bu değerli bilgileri dinlemek isterim.