Geleneksel aile

Gençlik yıllarımda pozitif bakamazdım olumsuz gelişen olaylara, tıpkı şimdiki gençlerin hayata ve olaylara bakışları gibi..

Biyolojik gelişimin yansımalarıdır hatata dair pozitif olabilmek..

Hayat durur sanır yirmili yaşlardaki gençler, tutkuyla sevdiği sevgilisinden ayrıldıkları zaman.

Kara bir perde koyar göz merceklerine..

Veya çözülemeyecekmiş gibi gelişen olaylar karşısında da aynı prespektiften değerlendirir o yaşlarda insan..

"Tamam" der, "Benim geleceğim kararmıştır, çözülemeyecektir bu problemim artık" diye karamsar tablo içinde görmeye başlar kendini..

Oysa değişmeyen'in sadece değişim'in olduğunu anlayacaktır olgunluk yaşlarında..

Belki de olumsuz tablolar geri dönecektir sürec içinde kendisine, pozitif değerlerle..

Tıpkı ülkem için düşündüklerim gibi..

Uzun yıllar karabasan gibi insanlar üzerine çökmüş ve adeta yaşam biçimi olarak kabul edilmeye başlanan ekonomik kriz ve hayat zorluklarının hiç bitmeyecekmiş gibi değerlendirilmekte ve de ekonomik çıkarlar doğrultusunda bozulan insan ilişkilerinin hiç düzelemeyecek gibi görülmektedir..

İnsanlar olgunlaştıkca, gelişen olumsuz tablolardan bile olumlu gelişmeler bekleyebilmelidir..

İşte Türkiye..

Haberlerde de okuduğumuz gibi ekonomik krizler yüzünden kira ödeyemeyen insanların akrabaların yanlarına taşınarak ortak kira paylaşımları ile yaşamlarını sürdürmeye başladıkları görülmektedir..

Değişmeyenin sadece değişimin olduğu prespektifinden yola çıkarak, ekonomik dengelerinin de değişimi muhakkaktır..

Hatta, kaybedilen geleneksel aile yaşam biçimine dahi geri dönüşümün sözkonusu olabilir..

Tabiki eskiye bağlı kalınarak değil, yeni geleneksel yapılanma modeli ile..