Gelik'teki minik toplantımızın ardından...

O bir inşaat mühendisi… O bir çizgileri dillendiren adam… O bir Atatürkçü… O bir Adanalı… Ve en önemlisi O bir beyefendi… Konuğumuz sevgili Necip Köni’yi Beyaz tarzında sunmak geldi içimden… Arkadaşımız sevgili Güher kendisiyle tanışıp, iş yerinde ağırlayıp, başka arkadaşlarla da tanışmasını arzu etmişti. Bir blog yazarak toplantı gününü vs belirterek çağrıda bulunmuştu. Onun da işleri yoğundu, benden yardım istediğinde memnuniyetle dedim ama fazla da ilgilenemedim açıkçası toplantıya katılım babında… Sadece Gelik Restoranı arayıp rezerve yaptırdım ve birkaç bloger arkadaşıma da mesaj yazdım.

Ben saat sekiz gibi mekana ulaştığımda herkes gelmişti ve sohbete başlamışlardı… Necip bey, Güher, Ebru Erdem, Dilek Ç. ve eşi Tuğrul, Özgün Kaplama ve ben toplam yedi kişiydik… Gönül isterdi ki daha fazla katılım olsun ama tatil mevsimi oluşu, toplantının aniden düzenlenmesi, mekanın kişilere uzaklığı, hafta içi olması dikkate alınırsa, ne yapalım gelen de sağolsun gelmeyen de deyip biz başladık keyifli bir sohbete…

Rakısız sohbet yavan olur diyerek söyledik rakılarımızı ama sevgili Özgün hariç. Her şeye alıştım da bir tek şu içkiye alışamadım dediğinde aman boşver sen yine de alışma diyerek ona kola söyledik. Sohbetin bir yerinde Ali Gülcü’nün adı geçince sarıldım telefona… Numarayı çevirdim ama şansımıza telefonu açık olursa ne ala demeyi de ihmal etmedim. Kendisi evde olunca telefonunu kapatır da akşamları…

O da ne çalıyor telefon ve açıldı da. Ama ne açılış dümbelek, klarnet sesleri çınlıyor ahizede, Ali’nin sesini zor duyuyorum. Alicim ne diyorsun duyamıyorum. Ablacım hoparlörü açıp sesi duyurabilir misin? Tamam dur bakayım, (Pek anlamam telefondan, Tuğrul’a verdim yaptı sağolsun) Ortaya koyduk telefonu, Gelik’te müzik yayını yok ama Alicim bizi müziksiz bırakmadı, hem de canlı müzik yayını yaparak toplantımıza katıldı. Neredeyse kalkıp oynayacağız. Ya abla topladım bizim çoparları alem yapıyoruz demez mi? Daha sonra Necip bey ve Dilek’le de kısa konuşmasından sonra kapattık. Eh yeterdi yani telefon bana yazıyordu…:))

Necip bey kitabından birer tane bizlere imzalayarak takdim etti. Biraz incelediğimde ne kadar emek sarf edilmiş olduğunu gördüm. Her sayfada ayrı bir tema ele alınmış ve kara kalem resmedilmiş. Müthiş bir kitap çıkmış ortaya. Örneğin: Mevleviler başlığı altında dört mevleviyi çizmiş, altında da açıklamasını yapmış. O kadar çeşitli temaları işlemiş ki hiç sıkılmadan bir çırpıda keyifle okunabilir. Çizgilerine hayran oldum, elinize sağlık Necip bey ilk kez böyle bir kitapla karşılaşıyorum, çantama koydum baştan sona incelemek üzere…

İş yaşamından, oradan, buradan, blogdan, kadınlardan, erkeklerden derken bir de Dilek’ten fal isteyenlere fal bakımından sonra bir de baktık saat on biri geçmiş. Bu arada bol bol da fotoğraf çektik, Necip bey hep yedekli çekti, e ne yapayım bazı pozlar kötü çıkıyor yedeği olunca iyi oluyor diyerek, hak verdiğim için ben de hep yedekli çektim. Ertesi gün iş günü olduğu için vedalaşma zamanının geldiğini düşündük.

İyi ki gelmişsiniz Necip bey, sizi tanımaktan büyük mutluluk duydum. Ve Özgün’cüm sen de iyi ki katıldın toplantıya seni tanımak da ikinci mutluluğumdu… Epeydir göremediğim canım arkadaşlarım Güher, Ebru ve Dilek’i de görüp özlem giderme fırsatım doğduğu için de ayrıca mutluyum. Vee Dilek’in sevgili kocası, ilk aşkı Tuğrul’cum, bundan sonra toplantılarımıza katılma sözü aldım ya senden artık kurtuluşun yok bilesin…

Son söz olarak dün gece iki yeni blog arkadaşımızı tanıyıp haklarında bilmediğimiz bir sürü şeyi öğrendik, bizler de onlara tanıttık kendimizi… Eminim ki onlar da mutlu olmuşlardır bizler gibi… Blogda tanışmak istediğim pek çok arkadaşım var, umarım bir gün onlarla da yollarımız kesişir...

Sevgilerimle…