Gelişmek ama değişmamek üzerine

Etrafım riyakarlıkla çevrili. Kişilik ilkelerimi zorlayacak kadar yakın hemde. Gözlerimi kapatıp uyumak istiyorum. Zaman sayılarla ölçülebilecek kadar kısa olsa da dünyadan uzaklaşmak istiyorum. Öfkemin mantığımı yendiği şu anlarda kendimi çok zayıf hissediyorum. Oysa eskiden zayıflık bana o kadar uzaktı ki bir türlü alışamadım. Alışmakta istemiyorum. Kendime hakim olmam gerek bunu biliyorum. Bu yüzden dünyadan kaçıyorum.

Ne kadar koşulsuz güvensem de insanlara bunu değiştirmem gerektiği söyleniyor bana. Deneme-yanılma ile yönetemezmişim dünyamı. Ben yanılmak için denemiyorum. İstediğim için yapıyorum. Zararlı çıksam da bunu yapmaktan vazgeçemiyorum. İnsanlar arkamdan konuşuyor. Ben yüzlerine gülümsemeyi eksik etmedim ama karşıma çıkıp konuşma cesaretini gösteremiyorlar, içim acıyor, kalbim kanıyor. Hak etmediğim sözler duyuyorum. Vazgeçmek ölüm bana doğru bildiğim yolda. Ben bununla varım kimse anlamıyor. İçimi dökmek için değil kendimi anlatmak için yazıyorum. Bana acınması değil amacım yardım beklemiyorum. Ben kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum ama beden duygu yüklü olunca taşımakta zor oluyor artık. İntihar değil aklımdan geçen okuyan yanlış anlamasın, çözüm yolu bulmak için kendimle yüzleşiyorum. Hangi insanı değiştirir sözler, konuşmak hangi sorunu halleder; harekete geçmek lazım bu gerçek ama cesaretimi kaybettim bulamıyorum.

Yalnızlığın böylesini istememiştim herkes farklı bir amaç bekler oldu hareketlerimde benim tek uğraşım birliktelik belli edemiyorum. İkinci plana itilmeyi hazmedemedim. Önceliğin ben olduğuna o kadar alışmıştım ki bundan bıktığım zamanları özler oldum. Şimdi büyük bir şehirde yarış içerisinde hayata tutunmanın zorlukları dersinde sınıf da kalmamak için uğraşıyorum. Kopya çekmedim sorunlar zor olsa da cevapları çalmadım. Ben beni biliyorum beni benden başkası bilmek istemiyor. Gördükleri yeter onlara, uğraşmak zulüm onlara, bana ne lazımcılık artmış dünyada hayatın içinde benim kaybolmam ne gerek insanlığa. Herkese bir şeyleri kanıtlamak gerek, sürekli başka şeyleri başarmak gerek kimsenin denemediği kimsenin yapmadığı. Kişisel yetenekler yetmiyor burada kişilerin yeteneklerini de kopyalamak gerek. Farklı olmak için sıradan seyleri yapabilmen gerek, ben yapmıyorum. Kimseye kendimi beğendirmek için çabalamıyorum. Bu beni uygarlıktan uzaklaştırıyor imiş insanların kendi halimle beğenmesini bekleyemez imişim. Ben değişime meydan okuyorum. Değişim insanların hoşgörüsünü kazanmak için onların kuklası olmakmış ben kukla olmak istemiyorum.

Başkalarının başarılarıyla övünmek zayıflıktır ben kendi başarılarımla övünmek istiyorum. Arkadaşlarımı başarılı oldukları için değil eşlik edebilme özellikleri için seçiyorum. Benle yarışan biri değil istediğim birlikte yarışa bileceğim bir arkadaş. Bunu insanlara anlatamıyorum. Herkes den bir çıkar beklemek moda olmuş işe yaramaz olmak dışlanmak demek. Birlik insanları geliştirir yalnızlık sivrileştirir ben toplum içinde sivrilmek istemiyorum. Hayatta ayakta kalmak için mücadele ediyorum. Yaşamış olmak için yaşanılan hayat değil istediğim. Bu mücadelemde yapabildiklerim, ilkelerim, aklım ve yüreğim benimleyken hala aynı kalmaya çalışacağım daha önce nasılsam daha sonrada aynı kişi olacağım. Hayata meydan okumak buysa ben hep asi kalacağım....