Gençlik başa bela.

Ekim geldi...

Öğreniyorum dostlar başarısız olmayı.

Öğreniyorum daha çok dinlemeyi.

Bir de konuşmadan önce daha çok düşünmeyi, daha küçüğüm biliyorum ve hiç büyümeyeceğim, hep sıkılacağım, hep şikayet edeceğim sonra bir tokat daha atıp kendime düzeltmeye çalışacağım, öğreniyorum dostlar günlerin su gibi aktığını oysa babaanneler hepimize anlatırdı zamanın değerini, şimdi kimbilir kaç aslan bekliyor tek başına ölümü ve düşünüyor o güzel dişisini nasıl da kaybettiğini ve en güzel anılarının yaşandığı yerlere doğru gidiyor son anlarını yaşamaya.

Her yanlışta içim daha açılıyor ve her tecrübede ufkum daha genişliyor, herkesin yaşadığı hayatı yaşıyorum en farklı olanın benimki olduğuna inanarak.

Bazen çok hızlı gidiyorum toslayınca duruyorum, sonra bir kendime birde durdurana bakıyorum ya devam ediyorum daha hızlı yada dönüp başa alıyorum.

Mutluyum çünkü, umutluyum insanın insana kıymadığı günden.