Gerçek arkadaş nasıl olmalıdır?

İnsanların her zaman görmek istediği kişiler vardır. Sizin hayat anlayışınıza ve de rencide niyetinin olmadığınızı anlarsanız  o kişiyi hep görmek istersiniz, haberleşirsiniz.

Sizi anlayan, size yol gösteren, adabı muaşerette ( toplumsal kurallar) yardımcı olan kişiyi elbet farklı yere koyarsınız.

Böyle iyi niyetli olan kişilerle tanışmanız  uzun süreli olmasına da gerek yoktur. Onların davranışlarından etkilenirsiniz.

Tanışma faslımızı çok iyi hatırlıyorum. Görevli olduğu vilayetinde bürokrat olan arkadaşımı ziyarete gittiğimde, bürokrat beyle konuşurken ziyaretçisi kapıyı çaldı.

Belli ki tanışıklıkları var. Ben nede olsa tedirginim. Köyden çıktım kasabaya uğradım durumundayım. Onlar öyle algılamazlar fakat bizler öyle düşünürüz.

Ben böyle büyük yerlerin adabı usulünü bilmem diyerek, çekinerek duruyorum. Yanlış cümle kurarım da arkadaşımın yanında zor durumda kalırsa diye içimden neler geçmedi ki…

Arkadaşım hemşeriler olarak tanışıyorsunuzdur değil mi, demesin mi? İsmini duymadığım, ilk defa görmekte olduğum kişiyi elbet tanımadım, tanımadı.

Kısaca tanıştırdı. Yaklaşık on sene oldu. Konuştuğum kişiler arasında benim yüreğimde yeri çok farklıdır. Ziyarete geldiğinde bazen arar, görüşürüz.

İnsana ancak bu kadar yumuşak konuşulur. Latif gülüşü var. Tevazuu sahibidir. Makamını en güzel ve hakkıyla temsil eder.

Kendini düşündüğü kadar hizmet edenlerinde nasiplenmesine vesile olmaya çalışır. Onlara yol gösterir. Uzak yakın demez tanıdıklarının derneklerinde bulunur.

Eğitim dünyamızda çok memleketler, çok kişiler tanıdım ama öylesini tanımadım.  Ne kadar da kişiyi övüyorsun diyenler olabilir. Diyen desin, doğruları yazmak  günah mıdır?

Yakın zamanda karşılaştığımız da candan selamlaması, munakaa ( boyun sarılması) yapması, teklifimi acısı olmasına rağmen olur demesi benim açımdan çok önemliydi.

Kabul edeceğini düşünürüm asla hayır demez. Elinden geleni yetiştiği yöre için yüksünmez. Kim olursa olsun yasalar çerçevesinde sahip çıkar.

Arkadaş canlısı olduğuna yakınen şahit oldum. Sohbetimiz esnasında kısa boşluk  buldu. Hemen tanışıklığı olduğu  kişiyi aradı.

Çoğumuz makamlarımız yükseldiğinde yolda görsek bile, görmezlikten gelenimiz yok mu? Dünya kadar hem de ne kadar…

Ortak noktamız olduğundan kaynaklanan sempatim var. Kibar konuşmasına ne kadar hayran olduğumu anlatamam. Anlatılmaz yaşanır denir,işte öyle.

Kişi vardır sohbeti gıdadır, gıda olmadığında insan yaşayamaz. Onun gibi nerede görürsem göreyim selamlaşırım.

Tanıdıklarımda en çok önem verdiğim laf dokundurmamalarıdır. Hayatta yanlışımız olabilir. Güzelliklerde olabilir. Neden, niçin bitmez sorularla insanı boğmaz.

Konuşurken gönlü farklı konuşmaz, dili başka şeyler anlatmaz. İkramın azına çoğuna bakmaz. İsteklerimiz ikimiz arasında “benim ki arızadır” onun ki “rica makamındadır”.