Gerçek olay - Hikaye

Gerçek olay - Hikaye

                                                                    Büyük acılarla sarsıldım!

Patrice, akşam üzerine yakın bir saatte caddenin üst tarafından tam karşıma geçip durduğunda aramızda sadece çay bahçesinin ince yapım alçak duvarı vardı. Yoksul olmaktan dolayı düşkündü. Günlük yemek ihtiyacını karşılamak için sokaklarda aç dolaşıyor, çöpten bulduklarıyla beslenmeye ve günlük ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyordu. Benimle konuşması hiç durmadan ezbere olmuştu. Bu yüzden aynı şeyleri inanarak tekrar ediyordu. Ama bir an gelmişti ki, her zaman olduğu gibi çevresindeki insanların kendisinden hoşlanmadıklarını farketmişti. Onun bu kötü kaderi sürekli etrafı tarayan gözlerinin çevresini adeta kan çanağına çevirdi. O an yuvalarından çıkacakmışçasına büyüyen iri siyah gözlerinde sanki bu dünyada son anlarını yaşayan çaresiz bir adamın yakarışları okunuyordu. 

 

Patrice, Adamın verdiği içimi yakan bu üzücü görüntü karşısında kırk kat eriyen yüreğimin çığlıklarına daha fazla dayanamadığım için devamlı konuşmakta olan bu düşkün adama alçattığım sesimle uygun bir zaman ve yerde birlikte çay içip, sohbet edeceğimizin sözünü verdim. Daha sonra yaşamak için çalışması gerektiğini hatırlayarak, kendisine işine dönmesinin doğru olacağını söyledim. O da görevini hatırlamanın bilinciyle başını olduğu yerde gitmesi gereken yöne çevirdi, yaşamak için işine gitti. Sonra oturduğum yerde aradan ne kadar bir zaman geçti aklım başıma geldi bilmiyorum anlamlı güzel Patrice’m, başımdan geçen bu korkunç kötü olay bu acımasız dünyada gerçekle hayâl arasında bir yerlerde yaşıyor olduğumuzu öğretti bana. 

 

Artık beni anlıyor musun canım Patrice’m, bu üstü başı yoksulluktan dökülen altmış yaşlarındaki adam yüzünden bütün bedenim ve kalbim büyük acılarla sarsılmıştı.