Gezi Parkı eylemlerinden çıkarılması gereken dersler

Gezi direnişi, Gezi Parkı’nın belediye tarafından yıkım girişimi ile başlamış, polisin direnişçilere orantısız güç kullanımı ile tetiklenmiş, Başbakan’ın inadı, dışlayıcı ve aşağılayıcı sözleri sonucunda iktidar karşıtı eylemlere dönüşmüş ve öfke patlaması tüm şehirlere sıçramıştır.

Bana göre Gezi Parkı direnişinden çıkarılması gereken dersler:

 - Kamuoyu, mutabakata varılmadan, yeteri kadar tanıtımı yapılmadan uygulamaya konulan kentleşme projelerine şüpheyle bakıyor, “ben yaptım oldu” dayatmasını kabul etmiyor. Kamuya yönelik tüm girişimlerdaha demokratik ve şeffaf olmalıdır.  

- Gezi Parkı direnişi pek çok yelpazeden toplum kesimlerini bir araya getirmiş, öğrencisinden emeklisine, marjinalinden sosyalistine, her tür etnik ve dini kökenden insan sokaklara dökülmüştür. Küresel değişimin farkında olduklarını iddia eden iktidar, değişen Türkiye’yi de anlamak ve görmek zorundadır.

-  İktidarın ve özellikle Başbakan’ın iletişim stratejilerini acilen gözden geçirmesi gerekiyor. Başbakan’ın sinirli, otoriter ve her şeyi ben bilirim tarzı söylemleri toplumun önemli bir kesiminde rahatsızlık yaratıyor. İktidarın tahammülsüz, aşağılayıcı, ayrımcı, kibirli ve inatçı üslubunu acilen terk etmesi gerekiyor. Bu üslup insanları geriyor ve sabrını taşırıyor.   

- Demokratikleşme vaatlerinin siyasal rantı tükenmiştir, somut adımlar atmada gecikmeler yaşandıkça Gezi Parkı ve benzeri direnişler çoğalacaktır.

- Emniyet güçlerinin orantısız güç kullanımı kesinlikle engellenmelidir. Polis teşkilatı, devletin bir kademesidir ancak teşkilat içindeki ayrışmalar ayyuka çıkmıştır. Halk, polis teşkilatında Fetullahçılar'ın etkin olduğu iddialarını epeydir dinliyor veya dillendiriyor. Doğrudur veya yanlıştır ancak bu polisin güvenirliliğine gölge düşürmektedir. Emniyet içindeki çürük elmalar sorunu Gezi Parkı olayları ile yeniden gündeme düşmüştür!

- Türkiye’de muhalefet partilerinin güçsüzlüğü bir kez daha ispatlanmıştır. CHP ve MHP’nin elle tutulur hiçbir söylemi olmadığı, sadece kavga ve intikamdan ibaret üsluplarına devam ettikleri, çözümden çok yalan ve manipülasyonlara itibar ettikleri net bir şekilde görülmüştür. Bu anlamda direnişçilerin “hükümet istifa” sloganlarının da bir önemi kalmamaktadır. Çünkü bu ülkede muhalefet yoktur, hükümetin yerine alternatif de yoktur.

- Gezi Parkı eylemleri, medya için de turnosol olmuştur. Medyanın olayları aktarmadaki zafiyeti, daha sonra çark ederek ama bu sefer de provoke eder gibi tutum takınması medyanın ciddiyetsizliğini yine gözler önüne sermiştir. Herhangi bir toplumsal kriz anında objektif olma yeteneğini yitirdiği, medya sorumluğunun kalmadığı net bir şekilde görülmüştür. Türk medyası asli görevi olan gazeteciliği bir yana bırakmış, tamamen rant sistemine teslim olmuştur. Patron gazeteciliğin terk etmediği sürece de medyanın demokratik ve yansız olması zor görünüyor.

-  Gezi Parkı direnişi, Sosyal Medya’daki bilgi kirliliğini de gözler önüne serdi. Yalan ölüm haberleri, manüplasyon, sahte hesaplar, sahte fotoğraflar, bilinçsiz yorum ve etiketler sosyal medyanın nereye gittiğini sorgulatmaya başladı. Direnişçiler bile kimi zaman sosyal medyadaki bu anormalleşmeyi kınadılar. Gezi Parkı eylemlerinin, sosyal medya geyikleri ile nasıl laçka edildiği de ortaya çıktı.

- Gezi direnişi ile yeniden gördük ki; bu ülkede halen şiddet ve kaostan yana olanlar, askeri sokağa çekmeye, sivil çatışma üretmeye can atanlar yine masum direnişçilerin arasındaydı. Toplumu istikrarsızlaştırmak ve bunun üzerinden toplum mühendisliği yapmaya hevesli, iç ve dış bağlantılı odaklar da alanlardaydılar.

-  Direnişçilerin, eylemleri terörize etmeye kalkan provokatör gruplara izin vermemesi, alanın el ele temizlenmesi, temel ihtiyaçlar için gösterilen dayanışma ve yardımlaşma, polisle diyalog kurma çabaları, direnişe her kesimi ortak eden sloganlar ve afişler hazırlanması gibi yönleri ile demokratik bir kitlesel eylemin güzel örnekleri de sergilendi. Kitlesel eylem kültürü gelişti.