Gidelim buralardan

Gidelim artık buralardan diyorum ne dersin?

Küçük bir köye gidelim; insanların halen kapılarını kilitlemeye gerek duymadan uyuduğu yerlere. Sabahları erkenden daha çiğ ıslaklığı çimenlerin üstünden kalkmadan kuş sesleriyle açalım gözlerimiz. Yüzümüzü derenin soğuk sularına girerek yıkayalım. Demlenen çayın güzel kokusu yayılırken her yere biz bahçede kahvaltı masasını hazırlayalım. Demlenen çayımızdan önce Gönül Teyze’nin daha yeni sağıp getirdiği sütümüzü içelim.

Kahvaltıdan sonra bahçeye gidelim kıpkırmızı domateslerimizi toplayalım. Hamakta uyuyup öğleden sonra keyfi yapalım. Komşular gelsin yemek yiyelim beraber. Oksijen çarpsın bizi ağaç ve çimen kokularına bulanalım.

Ne telefon çalsın ne de cep telefonu olsun yanımızda. Gazete gelmesin evimize televizyon izlemeyelim. Ne siyaset girsin hayatımıza ne de ekonomik kriz. Tek sorunumuz yemekte ne yiyeceğimiz ya da bahçeyi kimin kazacağı olsun. Ne para düşünelim ne de iş. Yaşamımızı sadece devam etsin hiçbir hırs olmadan.

Eğer gidersek buralardan oralara emin ol yüzümüz başka gülecek artık. Sabahları ağrılarla değil gülücüklerle kalkacağız yataktan. Yüzümüze ışıklar yansıyacak ve makyajsız güzelleşmeye başlayacağız. Ruhumuz yeniden doğduğunu hissedeceğiz.

Ne dersin gidelim mi buralardan?