Gidenler

Nasılda eksiliyoruz bir bir. Hayatımızdan, yüreğimizden sürekli birileri gidiyor. Hep beraberiz, iyi günde kötü günde sözleri her gidenin ardından beynimizi kamçılıyor ve hiçbir verilmiş söz, edilmiş yemin durduramıyor gidecek olanı. Hani derler ya gidenin önünde dağ olsan duramazsın. Belki ayrılık, belki ölüm. Kimi isteyerek, kimi zorunlu gitti. Durmadan eksiliyoruz. Sebepler değiştirmiyor bunu.

En zoruda ölüm olsa gerek. Ne zaman giderse gitsin hep daha erkendir bizim için. Hep daha yolumuz vardı olur. Vakitli ölüm olmadı daha hayatımızda hep vakitsizdi...

Ve her gidenin, her kayıbın ardından sorguladık birşeyleri. Nedenlerimiz, niçinlerimiz o kadar çoktuki birbiri ardına sıralandı sorular. Ve hep cevapsız kaldı sorular.

Oysa kabullenmekti mesele sorgulamamak. Yaşayan bir gün ölücek gelen bir gün mutlaka gidicekti. Ne hayatımızda nede yüreğimizde kimse kalıcı değil bunu kabullenmekti asıl olan.

H.B