Giderim haberin olmaz!

Gidebilir miyim ?

Çekip gidebilenlere şaşarım. Ve geride kalanlardır hep yazanlar, satırlara sızlananlar, kaleme dert anlatanlar. Ben gidebilenlerin hiç konuştuğuna şahit olmadım. Gidebilenler "susabilenlerdir". Onların yüreği gizemdir. Sever mi, umursamaz mı, unutur mu anar mı? Gidemeyenler bunu bilemez ve ölene dek soruları içinde taşırlar.

Bana gidenler güçlüymüş gibi gelir. Susmak yürek ister. Ya da unutmak bir beceridir belki. Susanlar ve gidenler; gururları yerli yerinde, aklı başında ve duygusal sarsıntılardan uzaklar sanki...Onlar ağlasa da göz yaşına hakim olmayı, can acısıyla yaşamayı ve hatta yoluna devam etmeyi bilenler...

Bir gidemeyen bir gideni asla anlayamaz. Ben anlayamam. O nasıl bir kuvvet ve hatta o nasıl bir acımasız görünen bir iradedir? Ama kaçmak değil, gitmekten bahsediyorum. Kalbini kanata kanata hayır sevmiyorum diyebilmekten. Sahi, kalbini kanatıyor mu sevmiyorum demek, yoksa kolay mıdır öyle konuşmak, hercai bir yürekse seninki? Sahi, eşsiz yüreğini yanlış mı tanıdım? Gözlerindeki aydınlığı yanlış mı yorumladım? Kalanın soruları, sonsuza dek bitmez, demiştim değil miİ?

Gidebilenlere hayret ediyorum. Onlara hayran kalıyorum, üstün görüyorum. Ben zavallı acınası gurursuz varlığımla saçmalarken onlar kendine hakim olabilen özel insanlar.

Gidebilenlerden nefret ediyorum! Gidebilenlerden nefret ediyorum!