Gitmek istiyorum

Gitmek istiyor gönlüm son günlerde hep. Bilmiyorum nedendir. Belki baharın gelişi ile ilgili, belki gri kış bulutlarını uğurladığımız şu son günlerde biraz nefes alabilme ihtiyacı. Hep alıp başımı gitmeyi düşünüyorum. 

Yola düşmek, sakin, sessiz arkama dönüp bakmadan, nereye gittiğimi bilmeden. Ama amaçsız, soru işaretleri olmadan, kafamın içindekileri geride bırakarak. Ellerimi cebime sokup, ıslık çalar gibi dilimin ucundaki türküler eşliğinde etrafımı seyrede seyrede sadece gitmek istiyorum. 

Hepimiz gitmek istemişizdir hayatımızın bazı dönemlerinde. Çocukça bir kaçış mı, büyükçe bir isyan mı, bazen her ikisi de. Peki, sebebi ne bu kaçışların, isyana ne sürükler insanı? 

Onca çabadan sonra arkana dönüp baktığında hayal kırıklıkları varsa eğer içinde, gitme isteği basar yoğun olarak. Yüreği yaralayan kırılan hayaller sonucu, içini sonsuz bir yolculuk hissi kaplar. Nereye kadar ama? Belki yüreğinin götürdüğü yere kadar. İstemeyerek korkarak da olsa harcadığın son şansların bitiminde en asil şeydir bırakıp gitmek. 

Kafanın içindeki soru işaretlerini almadan yanına, hüzünleri kırgınlıkları arkanda bırakarak, bavulundaki güzel anılar eşliğinde sadece gitmeyi düşünürsün. Öyle yola çıkarken yanına almak istediğin üç şey falan olmadan sadece kendini yanına alıp gitmek. Keşke bırakabilse insan kendini arkada. Yepyeni ufuklarda kendini yeniden bulsa. 

Gidebilmek aslında bir yere varabilmek değildir. Yeter ki iplerinden kurtulup yola çıkabilmek, uçsuz bucaksız yollarda amaçsız yürüyebilmek, ama özgür ama bağlarından kurtulabilmek olmalıdır gidebilmek. 

Yalnızlaşmak, kalabalıklar içinde daha da zor gelir insana. Bir nevi kendine yabancılaşmasıdır insanın. Bu yüzden bazen aradığını bulmak için de gitmek ister insan. Belki bilmediği bir yerlerde birden önüne çıkacaktır beklediği şey. Belki yeni rüzgarlarla serinleyecek, başka dallarda çiçek açacaktır. 

Yanında insan kalmadığında da gitmek ister insan, o yerde artık kalamadığında da. Elbette vardır ardında bırakmak istemediklerin ve hüzün verir onlarsız gitme isteğin. Kanadın kırık bile olsa gideceksindir zaten, bedenin olmasa da ruhun gidecektir. 

Böyle gitme duygusuyla yaşıyorum bir süredir. Ben bahara yorayım. Olmasa da istemesi de güzel şairin dediği gibi. Belki bir gün, kimbilir…..