Gizli Bahçe'nin Gizemi

                Eğer bakmayı bilirseniz; aslında bütün dünya bir bahçe

                                                                  Frances Hodgson Burnett

   Hangi sihir kendini sevmeni sağlarsa o sihire inanırsın. Kendini sevmeyi ve kendine inanmayı öğrendiğinde ise, bir mucizeyi beklemekten daha önemli bir şey olduğunu fark edersin. O da zamanın en büyük düşmanın olduğunu fark ettiğin an olur. Bazen hayatına giren yeni biri sana hatırlatır yaşamayı, bazen de geçmişe bağlı olmaktan sıkılıp, yeni bir dünyaya kavuşma isteğin. Colin Craven, hayatına Mary’nin girmesi ile yıllardır içinde bulunduğu karanlığın sonunda aydınlığa dönüşeceğini hissetmişti. Herkes tarafından yok sayılmayı ve acınacak biri gibi görünmeyi o kadar benimsemişti ki yavaş yavaş yok olacağına ve bu eziyetten kurtulacağına inanıyordu. Ezilen biri olarak ezmeyi o kadar iyi öğrenmişti ki belki de hayatta sahip olduğu tek güç buydu.

“Bir çocuğun başına gelebilecek en kötü iki şey ya istediğini yapamamak ya da her istediğini yapmakmış.”

   Etrafındaki herkes sorgulamadan ona hizmet etmeye o kadar alışmıştı ki Colin hayatına aniden giren Mary’yi bir kurtuluş olarak görüyordu.  Mary ise kendi babasının bile görmeye katlanamadığı bu zavallı, hasta çocuğa karşı duyguların en bencili diyebileceğimiz acıma duygusunu hissediyordu. Colin ayrıca acınanın zor durumunu bir fırsata dönüştürmek istercesine kendine eziyet etmeyi daha da arttırarak devam ettirmek istiyordu. Tüm korkuları ve zayıflığıyla kendini bir odaya kapatarak kendi kendine savaşmayı seçmişti.

“Kasvetli veya kötü bir düşüncenin zihninize girmesine izin vermek, kızamık mikrobunun vücudumuza girmesine izin vermek kadar tehlikelidir. Böyle bir düşüncenin zihninize yer etmesine izin verirseniz, o düşünce bir ömür boyunca sizinle birlikte var olacak.”  

   Çocukken herkesin kaçtığı gizli bir bahçesi vardır. Kendini güvende hissedebileceği ve sığınmanın adresi olarak gördüğü bir bahçe. Herkesin bildiği bir yer de olabilir ama kişi için anlamı farklıdır.  Mary de kendini güvende hissedebileceği bir yere sahip olmak istiyordu.  Gizli bahçeyi ilk keşfettiği zaman, ilk defa kendini keşfedebileceği bir alana sahip olduğunu hissetmişti. Hislerini paylaşmak istediği arkadaşları yoktu. Ailesinin ölümünden sonra bir malikanede yaşamaya başlamış, Dickon ve Colin ile orada tanışmıştı. Birbirinin tam zıttı karaktere sahip olan bu iki çocuk, Mary’ye güven duygusunu öğretmiş, bencil dünyasından arınmasını sağlamışlardı. Bir sırrı paylaşmak onlara neleri öğretmişti? Sırrın sonunda ortaya çıkan gerçek ise herkesi mutlu edecekti.  Mutlu sonlara ulaşmak için belki de bir dersle yüzleşmek gerekiyordu.

“Dışarı çıkmışsın! Dışarı çıkmışsın!

Üzerinde yaprakların güzel kokusu var” diye haykırdı Colin [...] “O kadar güzeldi ki!” dedi Mary, koşmaktan nefes nefese. “Daha önce bu kadar güzel bir şey görmemişsindir! Geldi! Ben önceki sabah geldiğini düşünmüştüm, ama o sıralarda yalnızca gelmek üzereymiş. Şimdi geldi! Geldi!

   Gerçeğe ulaşmak için kendileriyle yüzleşmek zorunda kalan Mary ve Colin, iki farklı rüzgardır ama aynı yere savrulmaktadırlar. Gizli bahçe, onlara kendilerini bulmayı öğretmiş; keşfedebilecekleri yerlerin kapılarını aralamayı göstermiştir.  Hayatlarında tatmadıkları duyguları en sonunda tatmış, ikili zıtlıkları öğrenmişlerdir. İkisi de kimsenin onlardan hoşlanmayacağını düşünürken, Dickon ile tanışmış; Dickon'ın kendilerinden çok farklı olduğunu görmüş ve değişimlerine inanmışlardır. Artık “hiç kimse kendisine ait olandan fazlasına sahip değil bu dünyada” düşüncesinden uzaklaşmış, kendi gizli bahçelerini keşfetmişlerdir. Soğuk ve kibirli tavırlarından ziyade kendilerini sevmeyi öğrenmiş, insanların onlara olan olumsuz bakış açılarını değiştirmişlerdir. Gülümsemenin insanı ne kadar değiştireceğini ve etkileyeceğini fark etmişler ve kışlarını bahara dönüştürmüşlerdir.

Herkesin içindeki gizli bahçeyi keşfetmesi dileğimle…