Gizli kölelik

Sabah sabah telefon çaldı. Ağlamaklı bir sesle anlatıyordu: ''Bir iş kurma fikrini açtım bu sabah yine ona. Ama bana söylediği tek şey! İhtiyacın mı var?''

Eşi oldukça başarılı bir iş adamıydı. İşleri gün geçtikçe daha da büyüyor, aldığı her proje başarıyla sonuçlanıyordu. Her geçen gün parası, çevresi ve itibarı artıyordu. Çoğu erkek gibi o da, eşine ve çocuklarına sağladığı maddi olanaklarla gurur duyup; onlara olan tüm görevlerini eksiksiz yerine getirdiğini sanıyordu. Hatta eşinin otomobilini son model lüks bir arabaya da dönüştürmüştü. Eeee daha ne istiyordu ki bu kadın?

Hem kendisinin sürekli iş toplantıları vardı. Bunlar geceye de sarkıyordu. Sarkmak zorundaydı çünkü anlaşmalar her zaman ofiste, masa başında yapılamıyordu. İlişkileri geliştirip uzun vadeli anlaşmalar yapmak için o kişilerle daha fazla zaman geçirmek te gerekiyordu. Pekiii, bunu da mı anlamıyordu bu kadın?

Evde olduğu zamanlar, tabiki telefonu durmadan çalacaktı; mesajlar ardı ardına gelecekti. O ailesinin daha iyi yaşaması için gece gündüz çalışıyordu işte. Bundan niye rahatsız oluyordu ki bu kadın?

Yapması gereken tek şey ona verilen parayla; kendinin, evinin ve çocuklarının ihtiyacını görmek değilmiydi? Bir de eşinin eve gelebildiği! zamanlar da ona hoş sohbetle yaklaşmak. Aslında hayatı bu kadar basitti.....

Oysa kadın çırpınıyordu, kocasının gözlerine bakıp mutsuzluğunu görebilmesi için çırpınıyordu. Çocukları okul çağına gelmiş, annelerine bağımlılıkları oldukça azalmıştı. Ev gezmeleri, günler de ona göre değildi. Artık değersiz hissettiği yaşamında, kendini tekrar keşfedeceği; üretici olmanın ona yaşatacağı hazzı tatmak istiyordu. Bunun için gereken araştırmaları yapmış, çok fazla sermaye istemeyen iş olanaklarını da getirmişti eşinin önüne. Hatta onu fazla ihmal etmemek için güvenebileceği bir insanla ortaklık da yapıp, daha rahat olabileceğini de anlatmaya çalışmıştı.

Ama tavır netti.''İHTİYACIN MI VAR!''

Oysa ki çok ihtiyacı vardı. Kendine tekrar güvenmek için, çocuklarıyla daha sağlıklı ilişkiler kurabilmek için, hiç olmazsa kendi harçlığını çıkarmanın haklı gururunu yaşayabilmek için ihtiyacı vardı.

Ama eşi de bunları çok iyi bildiği için itiraz ediyordu.

Şu an onu istediği kıvama getirmişti. Tekrar kendine güvenmeye başlarsa, hele bir de iyi para kazanmaya başlarsa belki de yaşadığı hayatı sorgulamaya başlar diye itiraz ediyordu.

Bunları ona söylemeyedim. Belli ki daha zamana ihtiyacı vardı.

Her ne olursa olsun, sırtını bir yerlere dayamadan; sadece kendine güvenip, istediğini alabilmek için zamana ihtiyacı vardı.