Gökte açan çiçekler

Hiç paraşütle atladınız mı?

Ya da yamaç paraşütü veya planör kullandınız mı?

Bunları çok tehlikeli mi buluyorsunuz, peki, uçak kullanmak istemez miydiniz?

Öyleyse ne duruyorsunuz?

Ben 1977 yılında Hava Harp Okulu’nun sınavlarında başarılı olup sağlık kontrolünde çapraz çıkan dişlerim yüzünden elendiğimde henüz 19 yaşındaydım ve o gün bu gündür sayısız “sortide” uçuş gerçekleştirdim, ama hepsini de yolcu olarak.

Geçen hafta sonu ise Kurtuluş Savaşı destanımızın sayfalarının yazıldığı İnönü’deki THK Türkkuşu Eğitim Merkezinde ilk defa bir planörde geç kalmış bir özlemim gerçekleşti. Bir planörde ve bir microlight’ta uçtum.. çok şükür.

Sizi gaza getirmek için “şöyle uçtum, böyle uçtum” diye hava atarken çamlar devirmeye hiç niyetim yok. Zaten şu “sorti” kelimesi “buraya uydu mu, öyle mi kullansam, böyle mi kullansam” diye beni yeterince işkillendirdi.

Türkiye’de pek az şey çağdaş standartlara uygun yapılır fakat bazı şeyler de her nasılsa çağdaş standartların da üzerine çıkıyor.

Sivil havacılık bunlardan biri.

Hal böyleyken, ve THK 80 (yazıyla seksen) yıl önce bir Uçak Fabrikası kurmuşken, bunu başka uçak fabrikaları (ama öncekiler kapandıktan sonra) izlemişse ve bugün hepsi kapanıp hala Polonya yapısı yangın söndürme uçakları almak için aramızda para topluyorsak durup ciddi ciddi düşünmenin vakti gelmiş de geçmiş demektir.

Bu konu “komplo teorilerine” oldum olası mesafeli duran beni dahi gerçekten rahatsız etti. Tuhaf bir konu ve Türkiye’nin kendi uçağını yapması işlerine gelmeyen birilerinin, elinde çomak etrafımızda dolandığı kesin. Meraklısı incelesin, biz konumuza dönelim.

Arkadaşlar, yurdunu, atasını seven, THK’na destek versin.

Kurban derisini mi bağışlar, kurban kesmeyip parasını mı bağışlar, oğlunu kızını havacılık kurslarına mı yazdırır, oturduğu yerdeki THK şubesine üye mi olur, kendisi gidip pilot mu olur bilmem. Atanıza borcunuz var ve ödemesi de böylesi asil bir eylem, gidin, ödeyin.

Bu davaya emekleri geçmiş tüm kahramanlar ile değerli zamanlarını bu tanıtım olayına ayırmış Hadi Sandıkçıoğlu’na, Bahattin Adıgüzel’e, Talip Bölükbaşı’na ve sevgili pilot arkadaşlara kucak dolusu selam, sevgi ve teşekkürler.

Bu yaz kızım Ece size emanettir.