- Kategori
- Şiir
Gölgeli kadın

gölgeli kadın
Kaldırımda bir kadın yürüyordu
gölgesini gölgeler sürüyordu
azalıyordu,adımladıkça kaldırımı kadın
kokusu ,ilikleri yakıyordu
çoğalıyordu gölgeler
kaçışıyordu sokak lambaları
gölgeler ve kadın tek başlarına kaldı
zaman içinde
yelkovan ile akrep yatıyordu üst üste
kaldırım da gölgeler ve kadın...
durdu kadın
durdu gölgeler
bir tecavüz iştahı sessizlikte
gözler açıldı panikle
sözler lal yüreklerde
eteklerinde bi dünya şehvet
hileli kalpler tetikte.
döndü kadın
baktı gölge sahiplerine
yürüdü gölgelerin üstüne
gölgeler yürüdü kadının gölgesine
en koyu temasta kadın yaktı sigarayı
gölgeler kapıp kaçmıştı alacağı payı
acı bir ruj kokusu sardı havayı
sonra yürüdü kadın gölgesiyle
bedeninde başka gölgeler hevesiyle...
uyandı kadın
etinde evcil ama yaban bir gölge
yelkovan akrebe sırtını çoktan dönmüştü bile
yüzünün rengi,kaldırım kaçamağı
döndü gölgesiyle başka gölgelere
doyurmak için aç kalan yanağını.
Necati Eren GÜREL
08 haziran 2006
B.Ö.M