Gönül nakışlarımızı işleyelim

Kadınlar birlikte olalım.

Sevgiyi, paylaşımımızı, yüreğimizi işleyelim nakış gibi…

Yumak olalım, umudu, barışı işleyelim nakış gibi…

Kovalım evrenden savaşları, terörü, insanın insana kulluğunu yok edelim.

Bir şarkı söyleyelim; içinde insan olsun, sevgi olsun, paylaşım olsun, kuşların sesi olsun, çiçeklerin rengi olsun, güneşin ışıkları olsun, doğa olsun, bütün evren olsun…

Sesimizin uzayın derinliklerinde giderek çoğalsın. İçinde acı olmasın, savaş olmasın, şiddet olmasın…

Topraklara sevgiyi dikelim, yüreğimizle sulayalım. Gözyaşlarımız sevinçten olsun…

Kadınlar birlik olalım, dünyayı içimizdeki sevgiyle nakış gibi işleyerek yeniden kuralım. Bu nakışta tüm renkler olsun. Soldurmasın renklerimizi acılar, savaşlar, terör, töre cinayetleri, şiddet…

Her rengi barış, her motifi sevgi olsun. Sımsıcacık bakınca insanın içini ısıtan…

Dantel gibi örelim umutlarımızı, heyecanlarımızı, geleceğimizi…

Ayşeler, Güldünyalar, Yaseminler, Sevgiler, Emineler ve adını sayamadığımız birçokları töre cinayetleri ile ölmesinler diye örelim yumağımızı.

Tüm evreni dantellerimizle örtelim.

Tüm pencerelerde perde olsun dantellerimiz, tüm evlerde örtü olsun nakışlarımız sevgiyi, paylaşmayı, insan olmayı öğreten…

Dünyayı sevgi yumağımızla ördüğümüz dantellerle nakışlarla kuşatalım.

“Biz anneyiz, biz kadınız…

Artık gözümüzün nuru, yüreğimizin, canımızın bir parçası olan çocuklarımız terörle, töreyle, savaşla, şiddetle ölmesinler…

Biz barışız, barış istiyoruz.

Biz insanız, insan gibi yaşamak istiyoruz.

Sizin şiddet dolu ve kan dökücü yasalarınızı barışla değiştirmek istiyoruz.

Kadına yönelik ayrımcılığı kadını paketleyen türbanı ve giysileri onur kırıcı buluyoruz.

Hatta bizim üstümüzden yaptığınız siyaseti asla istemiyoruz.

Biz dünya üstüne diktiğimiz sevgi çiçeklerini barışla sulamak istiyoruz.”

Diye haykıralım. Gelin el ele tutuşalım, birlikte olalım; “Dünyanın tüm kadınları” gelin yüreklerimizi birleştirelim…

Gönül nakışlarımızı işleyelim; içinde acı olmasın.