Kanatsız melekler

Sevgili Emel Hanım, Bloglarınızı beğenerek okuyorum.Lütfen yazmaya devam edin. Hepsi birbirinden güzel ama özellikle çalışan çocuklarla ilgili bu blogunuza yorum yazmadan geçemedim. Ne yazık ki pek çok çocuk çocukluğunu yaşayamadan hayatın tokatını yiyerek düşe kalka itile kakıla büyüyor.Hayatın tokadı bazen anne babalardan geliyor bazen teyze amcalardan ama belki de feleğin ta kendisidir sille atan. Bazen bir el patlarken küçük yanaklarda bazen dondurma alamamak ve bazen de hor gören acı sözler çok daha fazla acıtıyor dayaktan. Ne de olsa dayak "cennetten çıkma " . Evet cennetten kovulmuş insan ırkının çocukları kanatsız melekler zorlu yaşam mücadelesinde pek kolay büyüyemiyorlar. Dondurma bile yiyemeden, öğretmenin gizlenip, çalışarak okumanın ağırlığıyla ezilerek büyüyen bir çocuk ne kadar melek gibi kalabilir ki.