Gözyaşlarım'a

Yine çöktü üzerime hüzün bulutları,

Dökmek için yağmurlarını bir bir.

Bu ne dermansız dertmiş anne,

Kimsesizlik bir kor alevdir, düşen içime.

Bana tek teselli veren, kanlı gözyaşım.

Ağlamak, ne güzel şey anne!

Ağlamak, herkes sessiz kahkahalar atarken.

Hüzün, varsın yağmurlarını

Çisil çisil döksün üstüme.

Bu dert, bu gam, bu keder,

Ve de bu kimsesizlik derdi kemirsin ta yüreğimi.

Ben, ağlamayı sevdim anne.

Ağlamak, ne güzel şey!

Ağlamak, İlahi bir armağan olmuş bana,

Doğar doğmaz verilen.

Dökülen bir damla yaştır gözümden,

Lakin, gizli isyanımın sesidir bu.

Ömre sığmayan çile, beni kahredip dururken,

Anne, sen yoktun yanımda.

Bir teselli, bir ümit, bir sıcak kucak,

Nedendir ki çok gördün bana?

Olsun artık bu gam ve keder,

Kara bahtıma arkadaş.

Varsın, ben gözyaşımla arkadaş olayım,

Sizler, gülücükler saçarken etrafa.

Varsın, ben sessiz sessiz ağlayayım,

Sizler, umutlar verirken afaka.

Ağlamak, ağlamak, hep ağlamak!

Ağlamak, ne güzel şey anne!

Ağlamak, ne güzel!