Gribim Garibim

 

Bir  haftadır çok hastayım. Sokakta yürürken yüzüme kim aksırdı, tıksırdı hatırlamıyorum. Evin dışında insanlarımızın çoğu o kadar dikkatsiz ki gelişi güzel yanından geçen insanın yüzüne doğru öksürüyor, aksırıyor; hatta gözümüzün içine bakarak sümkürüyor, hönkürerek tükürüyor. Boğazında kazı çalışması yaparken senin sağlığını etkileyebileceğini hiç umursamıyor. Medeniyet asıl nedir  öğrenmemişiz, öğretmemişler, öğrenmeye de meyilli değil gibiyiz. Neyse bunlar başka konular...

 

Birilerinin viris potansiyelini kapmışım bir haftadır bakteri yüklü tank gibiyim. Gözlerimden ateş fışkırıyor ve gözyaşlarım istem dışı pınarlarından katre katre yeryüzüne dağılıyor.. Elimi kolumu kıpırdatacak halim yok. Bir görünmez virüs görünen koca gövdeyi yıktı, attı; tuş etti. yatak yorgan süründürüyor. İnsan canı böyle bir şey işte; hiç ölmeyecekmiş gibi dimdik, kasım kasım kasılırken, bir anda canın bir virüsü alt edemeyecek kadar çaresiz kalıveriyor. Hiç bir varlığa güvenmemeyi o anlarda öğrenirsin, ama bazen öğrendiğin fayda vermez olur...

 

Bogazım iltihaplanmış, konuşamıyorum. Doktora göründüm, verdiği ilaçlar daha bir süründürüyor. Geceleri uykusuzluktan muzdaribim; hapşuruklarım da başladı. Açılırım, biraz afiyet bulurum gibisine hapşurmayı iyi sayıyorum. Hastalığımı yakın çevreme bulaştırmamak için itina gösteriyorum. paketlerce mendil kullandım. Dermanı derdi verenden dualarla arandım. Velhasıl gribim, garibim. Çok şükür Rabbime bugün de hayata uyandım. Lakin sağlık elden gidince dünya gülse, gülünmüyor. 

 

Herkeslere afiyet dileklerimle, herkeslerden şifaya vesile dualar bekliyorum.

 

Ayfer AYTAÇ

ayferaytac.com