Grıeg daha kaç denemeyi kaldırır hayat?

İnsan kalabalık yaşamaya müsait değil!

Tek tek yaşamalı insan. Sevgiyle, aşkla, dostlukla zaman zaman yıldızlar altında buluşmak, hayatı kamçılamak dışında, bir başına hayatlanmalı insan, eğer kısadan bayatlamak istemiyorsa.

Dün denizdeydim. Daha dün yine ondaydım. Daha daha dünlerde sürekli yanındaydım. Yanımdaydı. O bir denizdi. Ben bir insan. Anlıyorduk. Kısa konuşup uzun uzun susuyorduk.

Şiir boğulmak üzereyken hüzün dolu, kurtarıyorduk onu ve salıyorduk, derdin ne, diye sormadan. Roman açıldıkça, öykü gerisinde kaldıkça, deneme sırasını beklerken gülüyorduk onunla gül gül, dikeni bol, acısı bol, kırmızısı....

Nereye bendeki yolculuk?

Demek istediğin ne? Denizle kolkola yürümeli, ıslana ıslana, hasta ola ola, olmalı. Güneş orada, tepede asılı dursun. Ay, yıldız, bulut, hepsi, tümü çakılı kalsın orada. Durdurmalı şu çocuğu acilinden. Dur dur!...

Daha kaç denemeyi kaldırır hayat?

Mahler ardı Grıeg ile gidiyorum kendi sütümde. Aynaya bakmayalı çok olmuş gibi. Saçların nerede? Kaldır başını, aklını başına al, gözüne bak, içine, gör, gördüğünü kus, sus!

Çeksek ruhumuzun sağına düşüncelerimizi.

İçimde trafik sıkışmış. İstanbul'u içime çeke çeke....İstanbul yakında, yakındır, dehleyecek beni. Yatar mıyım kapısının önünde; o ben, bu ben, şu ben, öteki ben....

1. Not: Adem'den öte yalnızlığı yaşıyor olmak, mümkün mü?

2. Not:

Yalnız

ağzına kadar dolu

dopdolu yalnızlık

mümkün müdür?

Yazılanın, çizilenin, gösterilenin,

düşünülenin ötesinde

başka

bambaşka yalnızlık

bende...

Çocuk dur, dur çocuk!...

Sen durmazsan ben....

Ben, siyah ben değilim!...

Ş.Y.