Grisi olmaz aşk'ın!

“Biz ayrı dünyaların insanlarıyız” derdi eski Türk filmleri.

Zengin kız, fakir çocuk aşklarıyla dolardı izleyenlerin gözleri. Mutlu son ile biterdi bazı sinema filmleri.

Ne demekti ayrı dünyaların insanı? Yalnızca sosyal statü müydü ayıran insanları?

Günümüze baktığımda artık herkes aynı dünya üzerinde, farklı yaşam mücadelesinde. Kimin dünyası bir diğeriyle aynı ki?

Belki de hepsi birbirine aykırı!

Ayrı dünyalarda aynı duyguları paylaşabilmeli insan. Çıkarsız, koşulsuz, menfaatsiz, yalansız, riyasız.

Sevginin yüceliğine varabilmeli yürek, sevmekten haz duymalı.

Yaşamalı ve yaşatmalı. Ayrı dünyalardan tek bir hayat yaratmalı. Tam ortada buluşmalı.

Ne bir taraf uzak, ne de diğeri az kalmalı. Farklı dünyalardan aynı yere bakmalı.

Kaç kez yanıldık, yenildik, bitirdik ve dirildik?

İnsan her seferinde aynı hevesle başlamalı.

Paylaşmanın mutluluk olduğunun, hayatın küçük detayların getirdiği sevinçlerle daha yaşanılası kılındığının farkına varmalı.

Sisli ve yorgun ilişkilerden sırça köşk olan kalbi sakınmalı.

Yıpratmamalı, yıpratılmamalı.

Bize sunulan bir güzellikse aşk, her anını paylaşmak kaçınılmaz olmalı.

Arada bir ilişkileriyle ruhu yormamalı.

Ya tam gelmeli karşındaki yürek sana, ya da ebediyete kadar yerinde saymalı.

Grisi yok aşk’ın!

Duyguların net, gözün ya siyaha ya beyaza bakmalı.