Güçlü olan ölüm yakıp yıkan, aciz olan ise yaşam

Niye kimse seninle konuşmuyor ya da konuşamıyor; neden sen kimseyle konuşamıyorsun veya konuşmak istemiyorsun; doktor yardım, hemen şimdi, acil, zamanda ve mekanda imdaaat!
Ölüm evladım, ölüm mü;
ölüm mü evladım, ölüm?
Balkondasın, evin içi insan kaynıyor; balkondasın, hemen sağında iki erkek gidenden konuşuyor; yoldan eve gelenler var, evden yola gidenler; balkondasın, balkonda ama çok uzaktasın, mesela bu yılın temmuzundasın, örneğin geçen yılın kasımındasın, daha öncenin bayramında; evin içi ağlıyor; balkondasın, soluna geldi oturdu iki erkek daha, diğer iki erkekle karşılıklı konuşuyorlar, aralarındasın; balkondasın, hem varsın, hem yoksun.
Hepsiyle konuşmak istiyorsun ama ne, ne konuşacaksın; hepsi seninle konuşmak istiyor lakin ne, ne konuşacaklar; giden gitti, kalanlar sağlar bizimdir mi?
Hayırrrrr!...
Evin içindesin, için daha içindesin, gidenin odasındasın, gidenin yatağında sırt üstü yatansın, sırt üstü yatıp kalkansın, bir daha yatansın bu defa yüz üstü, sonra sağ yan, sol yan, yatakta, gidenin yatağında dört dönensin; sığamayansın, sığamayacak!
Baba acısını yaşamış olan gül baba acısıyla sarıldı, baba acısını taze taze yaşayan sana, kuşa, uçmak isteyen ama uçamayan kuşa, eli yüzü kırmızı, kıpkırmızı.
Doktor, güçlü olan ölüm doktor, yakıp yıkan, saklama benden, dedin, doktora, aciz olan ise yaşam doktor, boşuna yorma beni aczin ağzında doktor!...
Balkondasın, ölümün balkonundasın;
balkondalar, yaşamın balkonundalar;
eller uzanıyor sana kollar, bacaklar sözler uzanıyor sana;
konuşamıyorsun;
belki güçlüsün az sonra,
belki acizsin şimdi.


O kadar insanın içinde, o kadar, seni göremeyenler var, görmek istemeyenler, ya, ya görüp de ne diyecekler ne, ne diyebilirler sana ne; ah Ordu, şehir, mavi yeşil, dağ tepe deniz yol; yırtıp, yırtıp beni çıkamıyorum, çıkılamıyor!...


İstanbul sustu mu
sen giderken
döndüğünde
hep sustu mu İstanbul
hep susacak mı
İstanbul.


Ordu yağıyordu
sürekli yağıyordu Ordu
üstüne üstüne
iri iri yağıyordu Ordu
denizin önündeydin
dağın önünde
yaramaz çocukların
cezalısıydın susuyordun
susuyordun şehrin içinde.

İstanbul İstanbul
konuşsun istiyordun seninle
İstanbul konuşmalı
herkes susmalı
sus olmalı.


İstanbul dökülmeli
sana aynı senin
döküldüğün gibi
toprağa.