Güiza’nın gözlerinin buğulanması, Semih’in sırıtması!...

“Semih...Semih...”

Fenerbahçe Şükrü Saracoğlu tribünlerden yükselen ses!

Bu tezahürat, Güiza’ya gösterilen bir tepki.

İstenen, Güiza çıksın, Semih girsin.

*****

Güiza, geçen perşembe Lille ile oynan, Fenerbahçe’nin 2-1 yitirdiği maçta gol/ler kaçırmıştı. Bunun yarattığı tepki, dün Bursaspor maçında kaçırdığı golle doruk noktasında vardı. Tepkiler, zaten “moral çöküntü” içinde olan Güiza’yı oynayamaz duruma düşürdü.

Daum, yapması gerekeni, ikinci yarıya başlarken yapmadı. Güiza’yı oyunda tuttu; Güiza’ya gösterilen tepkinin öteki futbolcuları da etkileyeceğini hesaplamadı.

Güiza’yı taraftarın önüne attı!...

Taraftarın isteğine uyarak, Güiza’yı harcarcasına Semih’i oyuna aldı.

Dikkat ettiniz mi, bilmiyorum, Semih, kulübede hazırlık yaparken sırıtıyordu.

Gururlanıyor olmalıydı!

Taraftar istiyor, Daum yola geliyor, Güiza taraftara ezdiriliyor, Semih oyuna giriyor....

O taraftar ki, Güiza’yı yuhalayanlar, yarın da kim bilir, kimi yuhalayacaklardır?

Semih, o anki şımarıklıkla bunun farkında değil; bunu aklına getirmiyor olmalı!...

Dramatik bir durumda, arkadaşının kişiliğiyle oynandığı bir durumda, oyuna girecek diye sevincini sırıtarak göstermek Semih’e yakışmadı mı?

*****

Semih, gözümden düştü...

Güiza’nın o görüntüsü üzdü beni; kendimi onun yerine koydum.

Kendimi Semih’in yerine koyamam...

Daum yerine de koyamam!

Öğrencimi, hangi koşulda olursa olsun, ezdirecek bir durumu yaratmam da ondan.

*****

Üzülme Güiza, oyundan çıkarken seni alkışlayanları anımsa!..

Seni "yuh"layan, ıslıklayanlar, yarın öbür gün, yaptıklarını unutup seni alkışlayacaklardır.

"Yuh"layanlar, takımı değil, kendilerini düşüyorlardır!

Niye mi?

Eşin dostun, arkadaş çevresinin “dalga geçmesi”yle karşılaşacaklarını bildikleri için!...