Gül Bahçesi ve Yaşlı Kadın

Çok uzun zaman önce binlerce evden birinde yaşlı bir kadın yaşarmış..

Yaşlı kadın gülleri çok severmiş.Bu yüzden evinin bahçesini güllerle donatmış.Onlara gözü gibi bakıyormuş.Zaten uğraşacak başkaca bir meşgalesi yokmuş. Güllerinin diplerinde çıkan yabani otları temizliyor,yapraklarının parlak ve canlı olması için çiçeklerini, yapraklarını arada bir yıkıyormuş.. Bu kadar çok uğraştığı için güllerine bir zarar gelmesinden korkup, evinin etrafına yüksek kalın bir duvar ördürmüş de rahatlamış.

Yaşlı kadının gülleri gün geçtikçe serpilip büyümüşler, etrafta nam salmışlar güzellikleriyle.. Duyan geliyormuş... Zira bu güller başka güllere benzemiyormuş gerçekten.. Hepsi de cins güllerdenmiş.

Yaşlı kadın bahçesindeki bütün güllerini çok severmiş sevmesine de,içlerinde yalnız üç tanesi varmış ki onlar daha bir başkaymış onun için. O üç güle daha bir başka gözle baktığını, daha çok sevdiğini diğer güller de hissediyorlarmış ve çok üzülüyorlarmış..

"Ne yapsak da onlar gibi olsak.. ne yapsak da bizi de o üç gülü sevdiği kadar sevse, koklasa.. "der düşünürlermiş ama nafile..

Yaban gülü.. isminden anlayacağınız üzere çok yabani imiş.Hiç kimsenin kendisine yaklaşmasına izin vermez,koklamaya kalktıkları zaman hemen dikenlerini batırırmış.. Diğer güller başlarını bile çeviremezlermiş o gülden yana,hemen dikenlerini batırıp uzaklaştırırmış diğer gülleri kendisinden.. Bu yüzden çok yalnızlık çekermiş yaban gülü.Yaşlı kadın çok üzülürmüş onun bu haline ama elden ne gelir. Belki de o yüzden çok severmiş yaşlı kadın yaban gülünü...

Ahh yazgülü.. Öyle bir açarmış ki,diğer kırmızı güller bile kıskanırmış onun rengini.. Kırmızıysa en kırmızı.. Kokuysa kokuların en güzelini salarmış yaşlı kadının bahçesine.. Onu görünce emeklerinin karşılığını aldıgını görürmüş ve çok mutlu olurmuş yaşlı kadın. Onu her kokladıgında

"Ohh!! "dermiş.. sen bir tanesin.

Güz gülü.. zavallı güz gülü.. içlerinde en cılız.. en zayıf, en çelimsiz olanıymış.. diğer güllerin gölgesinde büyüdüğü için büyüyüp gelişememiş bile.O yüzden en geç hep o açarmış, ya da açmaya kalmadan bahar gelir geçermiş gözyaşları içerisinde. Tomurcuk bile yapamadım der.. üzülür dururmuş güz gülü kendi kendine..

Aradan yıllar geçmiş..

günlerden o gün,yaşlı kadının evinin kapısı hiç açılmaz olmuş.. bahçedeki tüm güller sessizliğe bürünmüşler ve beklemeye başlamışlar.Kapının açılamasını beklemişler günlerce. Susamışlar yaşlı kadının sevgisine.
Meger güllerin anası yaşlı kadın hastalanmış.. zavallı güller günlerce başlarını yaşlı kadının evinin kapısına dogru çevirerek beklemişler, beklemişler..

Anlamışlar en sonunda hazin sonu.

Yaban gülü,yaz gülü, güz gülü ve diğer güller çiçeklerini.. yapraklarını üzüntüden, bakımsızlıktan ve susuzluktan tek tek dökmeye başlamışlar..
Yaşlı kadının güllerine kimse zarar vermesin diye, evinin etrafına ördürdüğü yüksek duvarların arasında bütün güller solup gitmişler.

Ve o günden sonra

O güller hiç çiçek açmamış.