Gül biraz....

Şubat aylarının bu günleri hep güneş yüzünü gösterir, kara kışın ortasında ılık bir kaç gün mutlaka yaşarız bu günlerde.

Aslında hafızam pek kuvvetli değil. Çabuk unuturum 5 yıl önce kış nasıldı, yaz çok mu sıcaktı? Pek hatırlayamam. Ama şubat ayının bu günlerini çok iyi bilirim. Bir kaç günlük sıcacık, güneşli günler her yıl yaşanır bu günlerde. Kış ortası bir güneş molası derim ben bu günlere.

Bu yıl 10 şubat gününde aklıma gelen tam 20 yıl öncesi. Yine kışa inat günlerdi ve ben hayatımın ilkbaharındaydım. Hayatın gerçek sert kışını henüz bu kadar hissedemediğim yıllardı o yıllar.

Arkadaşlarım toplanmış ve bana güzel bir sürpriz yapmışlardı. Tek başıma kalıp ekildiğimi düşündüğüm o kafede. Hepsi birden orada saklanmışlardı ve ben yalnızlığıma üzülürken ‘’sürpriz’’ diye bağırmışlardı.

O yıllarda İlhan İrem’den dinlediğimiz güzel bir şarkı eşliğinde:

Yağmur yağsın, güneş açsın

Gökkuşağı insin başına

Gül biraz,

Bu gün sen giriyorsun yeni yaşına....

Evet bu gün de yeni bir yaşa girdim. Hayattaki 41. yılımın ilk gününü yaşıyorum bu gün...

Kulaklarımda arkadaşlarımın 20 yıl önceki sesleri yankılanıyor.

‘’Gül biraz’’ diyorlar hala bana....