Güle güle eski yıl !

Günler öncesinden başlardı heyecan.
Ne başka bir şehre kaçmak vardı,
Ne de falanca lüks restoranda kutlamak!
Otellerin, kırmızı cicilerinizi giyin de gelin teklifleri de yoktu!
Hangi sanatçının yılbaşı gecesi nerede ne kazanacağını da bilmezdik.
Nimet Abla Gişesi'nin önünde yüz metre kuyruk da olmazdı.
Toktu gözümüz.
Hırs da okunmazdı.
Daha mütevazıydık.
Kanaatkârdık.
Birkaç gün önceden süslemeye başlardık evimizi.
Bugünkü gibi hazır süsler de yoktu.
Balonlar şişirir; kartondan şapkalar, maskeler yapardık.
"Hoş geldin yeni yıl." yazısını da ben yazardım.
Her sene bir komşumuzun evinde toplanırdık.
Herkes imece usulü yemekler hazırlardı.
Annem mutlaka fırında tavuk pişirirdi.
İç pilav da.
Kuru yemişleri sehpalara biz çocuklar taşırdık.
Çaktırmadan fındıkları, fıstıkları cebe atardık.
Muz pahalıydı, kolay alınamazdı.
Tombalada büyükler bize torpil geçerdi.
Saat gece yarısını vurduğunda da çorap-mendil hediye ederlerdi.
Üzerinde lambalar yanan yılbaşı ağaçları da yoktu.
Vur patlasın çal oynasın eğlenirdik.
Sonra TV yayını başlardı.
Göbeği şallı dansöz sadece yılbaşı gecesi çıkardı.
Gençtik, utanırdık büyüklerimizin yanında seyretmeye.
Babalarımız keyifle izlerdi.
Ben en çok Ersen ve Dadaşlar'ı severdim.
Gafil Gezme Şaşkın derdi Ersen Abi'm.
Şimdi birkaç apartman ötemde oturuyor.
Hiç değişmedi.
Bazen karşılaşınca ellerinden öpüyorum.
Zeki Müren ise mutlaka yeni yılın ilk solisti olurdu.
Bazen de Ajda Pekkan.
En geç 02'de yatmış olurduk.
Tüm çocukluğum, gençliğim boyunca birçok şehirde onca eş-dostla yılbaşı kutladık,
Yılbaşı gecesi içki içildiğini hiç görmedim.
Aslında annem-babam şarap severlerdi.
Biliyordum ki arkadaşlarıyla gittikleri yemeklerde de içerlerdi.
Ama yılbaşı gecesi içilmezdi.
Çünkü herkes çocuklarıyla kutlardı.
Onlar da bizimle birlikte meyve suyu içerlerdi.
Sokaklarda sızanlar,
Evsizler yoktu.
Restoranlar kapalı olurdu çünkü herkes yılbaşı gecesini evinde kutlardı.
Sonra seksenli yıllar geldi ve sapıtmaya başladık!
Önce, bayramların evde değil güney otellerinde kutlanması gerektiğini öğrendik!
Eğer kışa geldiyse, afedersiniz, sıcak sulu havuzunuz var mı diye sormayı da unutmadık.
Anne-babalarımız kendilerini avuttu! "Çocuklar çok çalışıyor, yoruluyorlar; tatil yapmak hakları." dediler.
Çok yıldızlı otellerimiz 500 dolara kırmızı noktalı yılbaşı programları teklif ettiler.
Restoranlarımız da sınırsız içki-sinirsiz hizmet sloganı attılar.
Para boşa gitmesin adına içilen sınırsız içki sonrasında yeni yılın ilk gününü sınırsız kusarak geçirdik.
Şimdi hatırlıyorum da yılın ilk sabahı annem kol böreği yapardı. Sobanın yanında yer sofrasında yerdik.
Gece içtiğimiz onca meyve suyu ertesi sabah kusmamıza neden olmazdı.
Geçenlerde kardeşim aradı!
"Abi'cim, yılbaşı gecesini sahildeki bir restoranda kutlayacağız. Sınırsız içki, sabaha kadar eğlence. 130 lira adam başı. Sen de gelir misin?" dedi.
İçki ve eğlence!
Tam benlik!
Yeni yıllara sevinemeyeli, her giden yıla da üzüleli öyle uzun zaman oldu ki...
Ben piyango bileti de almadım. Öylesi yapay hayaller pek uzak bana.
Belki bir ay boyunca sizin olmayan bir dünyada yaşıyorsunuz; ama 1 Ocak günü gerçek hayata dönüyorsunuz.
Bu gece evimde salata ve şinitzel yemeyi planlıyorum. Yanında da diyet kola.
Sonra -aynı geçen sene olduğu gibi- Bağdat Caddesi'nde yürümeye çıkacağım ve onca mutlu maske arkasındaki acı yüzleri göreceğim.
Yeni yıla birlikte gireceğim bir buruk câna da rastlarım elbet sokakta.
Gözlerdeki hüznü, yürekteki sıcaklığı hissedeceğim.
Cebimdeki leblebiyi de paylaşacağım.
Üşürsem de çay içerim.
10 liraya sınırlı leblebi ve çay; ama sınırsız hoşgörü ve dostluk var benim gecemde.

Yeni yılın MB Ailesine sağlık, huzur, mutluluk dolu günler getirmesini; tüm sürtüşmelerin bittiği, küskünlerin barıştığı, çoğul kimliklerin terk edildiği, tamamen görünür olduğumuz; eğitici, faydalı, paylaşımcı blogların çoğaldığı ve sadece edebi tartışmaların yaşandığı bir yıl olmasını dilerim.