Gülerek Ağlamak

" Sen bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma. Ben çok gülerim!  Ve gülerken hiç kimse anlamaz yalan olduğunu..." *

Genel bir yanılgıdır. Çok gülen insanları mutlu sanırız... Değildirler!

Sadece öyle görünürler. 

Ve öyle görünmek için gülmezler aslında. Bu onların yaşam biçimidir. 

 "Hayatı gözyaşlarıyla ödüllendireceğine, gülüşleriyle cezalandırırlar." **  Hayatın acılarına karşı bir tür savunmadır bu. Çünkü acılar hiç bitmez, arkası hep gelir. Ve yorulur insan acı çekmekten!

Hayattan, sevmekten yorulur...

Kaybetmekten, tutunamamaktan, geç kalmaktan yorulur. Kendini anlatamamaktan...

Hani şair der ya; "Varlığın, yokluğundan tenha" diye; İşte o tenhalıkta yorulur bazen de.  Tek başınalıktan, beklemekten, özlemekten yorulur.  Sesini duyuramamaktan...

Hoyrat bir aldırmazlığın,umursamazlığın zamana yayılan acımasızlığı yorar insanı. Yoruldukça da canı yanar. Ve gülümseyerek ağlamayı öğrenir sonunda. Yaralarını saklamayı...

Gülüşünün gölgesine sığınır.

Ve mutlu sanır insanlar, o güldükçe.                                                      

Öyle göründüğünü bilmeden...

*  Cemal Süreya

**Paul Auster