Gülü seven bülbül katlanırmış acılı dikene.... "şiirler"

Neden, hatalara karşı silahınız, değil hoşgörü..?

Neden üzersiniz siz insan soylular birbirinizi,

Üzmekle kalmaz çığ düşmüşlüğünde ezersisiniz,

Yok ederken kişilikleri, duyguları ve düşünceleri…

Oysa bilseniz, kelebek ömrü kadar kısa,

Neden, hatalara karşı silahınız, değil hoşgörü..?

….

….

Yaşam denilen bitim zamanı bilinmez,

Sevdalarla, acılarla doğumu olmayan gebe,

Yaşam adını almış, bu belirsiz serüven…

Neden, hatalara karşı silahınız, değil hoşgörü..?

….

….

Değer mi hiç, üzmeye ve üzülmeye,

Değer mi hiç, acıları haybeden yük etmeye,

Değer mi hiç, o yükler altında ezilmeye,

Değer mi hiç, kırmaya mahzun edip de kalpleri,

Değer mi hiç, bir inat uğruna silip de terk edişler…

Neden, hatalara karşı silahınız, değil hoşgörü..?

….

….

Neden üzersiniz siz insan soylular birbirinizi,

Sevdim der gönül alır, gönül verirsiniz,

Sonrasında bir apansızlığın Azraili olup ta,

Çiçek yahut meyve, bırakmazsınız dallarda,

Yok edip de gider, gidersiniz gittiğinizi sanarak,

Çoğu zaman kendinizle yollarınızda bile yabancı,

Çoğu zaman kendinizde Pinokyo’dan yalancı..

Neden, hatalara karşı silahınız, değil hoşgörü..?

….

….

Değer mi, üzmeye, değer mi cam gibi yürekleri,

Değer mi, acıtıp incitmelerle yakmaya orman ateşleri,

Değer mi, yürekleri kinlendirip, süslemek intikamla,

Değer mi, açık havalara kara bulut fırtınalar estirmek,

Değer mi, inatların uğrunda kalleş olup da gitmek..?

Neden, hatalara karşı silahınız, değil hoşgörü..?

….

….

Neden, üzersiniz siz insan soylular birbirinizi,

Neden, ipinizle inilirken korkulur kuyulara,

Neden, bakışlarınızdaki sıcaklıklar endişelere gebedir,

Neden, anında soğuk çekme bıçak gibi keskinliğiniz,

Neden, ceviz kabuğuna doldurursunuz okyanusları,

Neden, sevda açan güllerin, önce görürsünüz dikenlerini,

Neden, incitir, kötülersiniz kör savaşlarla birbirinizi,

Neden, bu kadar sevgi nankörü, kinli ve intikamlısınız,

Neden, hatalara karşı silahınız, değil hoşgörü..?

Öner SAMANLI

16.05.2010

ANKARA

“Dolunay Prensesi, ülkesinde binmiş dolmuşa, vermiş gazı, vermiş gazı, varmış infaz meydanına, ağıtları arasında vurdurmuş kör bir satırla, sevgili prensinin boynunu…”

İşte o yıllardan bu yana söylenirmiş,

“Perhizsin madem, niye yedin, lahanalı salata..?”