Gülümser sana

Fazlalık esir düşmüş

Bir hiç uğruna aza

Alevli acılar yalamış taze yüzünü
Koşturup gidersin hiç durmadan
O yaşlı yılların ardından
Yıldızlardan işaretler bırakıp
O yüce göreve
Cılız övgüler düzerek

İzler durur ölümün gözleri seni
Kâinatın dili yas tutmuş seni bekler
Eşlik edesin diye o hoş muhabbete
Ecel kölesi gönlün direnir,bırakmaz
Kötü günler çökmüş üstüne beklersin

Acemi oyuncular üşüşmüş sahneye
Zorba, mahşeri koymuş tezgâhına
Saf gerçeğe perde olup yalanı satar
Bulutlar feryadından utanmazlığa kaçar
Doğrunun taçsız sultanı olup alkış tutarsın

Sevgiye yâr olmuş iyi kelepçede
Korkup Kerem külü kıvılcımından
Sevdanın kervanına duvar örersin
Feda etmezsin istenmeyen kulluğu
yanından ayrılmaz arkadaşın olur çile
Yusuf u Kenan'dan medet umarsın

Çiziklerinden kan sızar, ağlar hep
Nefes nefese kalmış emanet ülken
Sevgiye muhtaç bir çocuk gibi
Gülümser sana arkandan
Çevirip de yüzünü bir bakmazsın bile