Gün akı sürgünler

İpekten dokunurdu yollar,
Hercai düşlere ekilirdi umutlar.
Her gün akına beklenirdi,
Bütün sürgünler…

Göğse sıkıştı gökyüzü.
Öyle ıslak öyle ağır be nazlım!
Kanatlar açılamadan,
Sine-i aşk’a gömüldü bütün başlar…

Hiçsizliğin yol başına,
Bir mum aydınlığı bırak sen.
Gün karalarının ötesinden,
İnan!
Görünecek elbet,
Gün akı sürgünler…