Günaydın president Obama!

Sabahın 6.30 suları.. Kahvaltı için erken.

Televizyon kanallarında bir tur atmak istedim.

Önce gazete başlıkları veriliyor: Tüm gazetelerde ortak manşet, Obama' nın AB'ye " Türkiye' yi aranıza alın" çağrısı..

İyi, güzel..

Derken, dünü özetleyen haberler başlıyor.

Aman Allahım.. Sanki memlekette kimse yerinde oturmuyor; kavgalar, gösteriler, olaylar...

İşte Türkiye' nin günlük menüsü:

Urfa' da PKK gösterisinde ölen kişinin cenazesinde çıkan olaylar

Televizyon muhabirlerini linç girişimleri

Beşiktaş- Kayseri maçından önce çıkan olaylar

Trafik kazalarında parçalanmış arabalar..

Başbakan' a yönelik suikast amaçlı tünel kazıları.

Daha neler, neler..

Günaydın! Yeni mi gördün Türkiye gerçeğini, diyorsunuz.

Hayır, ben yeni görmedim de, bugün aynı saatlerde bir başkası da bizim televizyonlara şöyle bir göz atıyordur.

Benimle aynı saatlerde hemen hemen.

" Şu ülkeyi kabaca bir göreyim, bakalım" diyecek birisi

Medya toplumun aynasıdır, gerçeğinden hareketle, ziyaret ettiği toplumu tanımak isteyen birisi.

Vereceği mesajlar, kullanacağı dil ve üslup için, bir tüyo olmak isteyen birisi.

Bu görüntüleri izlediğinde " Ne oluyoruz, biz nereye geldik" diyecektir.

Onca korumasına ve bunca korunmasına rağmen, görüntülerden ürkecektir.

Avrupalılara " Alın bunları aranıza" dediğine pişman olabilecektir.

Evet.. Bizim anlı şanlı medyamız,

Yine bir misafir karşılama seramonisi sunuyor:

İlkbaharın taze günlerinden birinde,

Bir haftanın başlangıcında,

Çok değer verdiği ülkemizi bu ilk ziyaretinde,

Hep bir ağızdan ve oldukça yüksek sesle:

Günaydın Prezident Obama!... diyor.

Türk'çe olarak tabii..

Biz de ilave edelim:

Türkiye' ye hoşgeldin Sayın Obama!..